Najnowsze recenzje książek

Za sprawą "Terapeutki" po raz czwarty spotkałem się z twórczością B.A. Paris. Thriller nie przytłacza swą atmosferą tak bardzo, jak chociażby "Na skraju załamania" tejże autorki. Napisany zwięźle, klarownie a nade wszystko z lekkością, jaką angielska pisarka osiągnęła dzięki doskonałemu warsztatowi. Nie ma tu miejsca na niepotrzebne zdania, każde z nich służy rozwinięciu fabuły, przybliżeniu postaci itp. Twórczyni dawkuje czytelnikom napięcie, które z każdą stroną stopniowo rośnie. Nakreślone z...

Po przeczytaniu czwartego tomu Selekcji, stwierdzam że autorka obniżyła poziom. Młode czytelniczki bo szczególnie do nich skierowana jest "Następczyni" otrzymały jeszcze bardziej odrealnioną, przelukrowaną baśń, która niczego nie uczy. Mam wrażenie że autorce zabrakło pomysłu, więc wróciła do utartej ścieżki czyli kolejnego konkursu tym razem na księcia Illei. Tej historii nie można nazwać powieścią, gdyż brak choćby pobieżnych opisów miejsc, nawet o Pałacu Królewskim wiemy tyle że jest ogromn...

Czytając ten przewodnik doznałem totalnego zawrotu głowy. Ilość nazw trudnych do wymówienia, właściwie niemożliwych do zapamiętania oszołomiła mnie i przytłoczyła. Mamy tu skondensowany zbiór informacji o Korei Południowej. Państwa o bogatej i burzliwej historii, jeśli uwzględnimy Koreę sprzed podziału. Kraj otoczony jest przez morza a od północy na 38 równoleżniku graniczy z Koreą Północną. Podobnie jak Japonia tak i Korea do końca XIX wieku izolowała się względem innych państw, dlatego jej k...

"Koniec i początek" to wspaniały, lekki a jednocześnie głęboki, jeden z najbardziej filozoficznych i autoironicznych tomików poezji polskiej noblistki. Wydany w 1993 roku, czyli na trzy lata przed przyznaniem Jej najważniejszej nagrody literackiej na świecie. Utwory charakteryzuje pozorna prostota. Poetka nie zamęcza nas trudnym do rozszyfrowania przeintelektualizowaniem, starając się w jak najprzystępniejszy ale poetyczny sposób ująć prawdy ponadczasowe i uniwersalne. Bawi się z czytelniczkami...

Historia jaką opowiedziała australijska pisarka, Pani Stedman chwyta za serce, niektórych w tym i mnie przejęła do głębi jestestwa. Piękna jak i smutna, mądra ale pełna prostoty, skłania do refleksji, uwrażliwia na cierpienie niewinnych. Obok tej opowieści nie sposób przejść obojętnie. Szczególnie przekonuje bardzo przemyślana i spójna jak na debiut konstrukcja fabuły. Pewnym mankamentem są wyidealizowane postacie u których z trudem można dojrzeć słabości. Zachowują się jednak logicznie uwiaryg...

Powieść napisano lekkim piórem, tak klarownie że potworne obrazy same pojawiają się przed oczyma wyobraźni. Na początku horroru stworzono nieprzeciętnie wysokie napięcie a dynamiczna akcja mroziła krew żyłach. Z czasem jednak tempo fabuły spadło, podobnie jak i pasja z jaką pisał twórca. Myślę że Stephen King, nie mógł tworzyć "Podpalaczki" na trzeźwo i nie chodzi mi o alkohol, ale o narkotyki. Postacie którym podano próbę nr. 6 zachowywały się jak w narkotycznym transie. W wyniku eksperymentu...

Pozwólcie że zacznę od cytatu z Hamleta. "Poloniusz: Cóż czytasz, mości książę ?- Hamlet: Słowa, słowa, słowa..." "Siedem sióstr" irlandzkiej autorki to zdecydowanie przegadana powieść. Pierwsza część sagi rodzinnej, mogłaby swobodnie zmieścić się w jednej trzeciej objętości tomiszcza. Tą przesadnie ckliwą historię, gdzie mnóstwo jest przytulania, pocieszania, okazywania wsparcia, należy uznać za tendencyjną. Powieść mówi o sile miłości i wartości jaką jest rodzina. Bo nawet w zastępczej rodzą...

Zapewne wiecie ale pozwólcie że przypomnę. Elegia to refleksyjny utwór z pogranicza liryki i epiki, utrzymany w tonie smutnego rozpamiętywania, skargi, odnoszący się do spraw osobistych lub egzystencjalnych. I tak właśnie napisano większość z wierszy "Elegii na odejście". Pan Zbigniew zastanawiał się nad kruchością rzeczy, odwiecznym przemijaniem, śmiercią także własną. Odejściem od systemu jednych wartości ku innym. Przyrównywał życie do podróży, za sprawą której poznajemy świat. Część z wier...

Nie pamiętam bym kiedyś czytał powieść łączącą urban fantasy z kryminałem a już na pewno nie polskiego autorstwa. Taką jest "Złodziej dusz", pierwszy tom heksalogii z Dorą Wilk w roli głównej. Aneta Jadowska oferuje czytelnikom, oryginalną jeśli chodzi o pomysł, ale przewidywalną i mdławą historię. Występuje tu mnóstwo ras magicznych: wampiry, wilkołaki, wiedźmy, magowie, diabły, szyszymory, viccanki. Dwupoziomowa akcja toczy się w ludzkim Toruniu, oraz alternatywnym Thornie zamieszkanym przez...

"Zjazd absolwentów" to jedna z najnudniejszych powieści jakie czytałem w ostatnich latach. Francuski autor skupił się na opisie zapachu: eukaliptusów i lawendy; wyglądu postaci; brzegów Riwiery oraz zabudowań. Nawet muskający twarze mistral nie wniósł ożywienia. Nieudana konstrukcja fabuły przypomina patchwork z wątków kryminalnych i obyczajowych. Literacka i szczegółowa kreacja postaci wprawdzie przekonuje, ale podobnie jak senne opisy wydłuża ten quasi-kryminał. Utworowi brak klimatu i napięc...

Koreanka, Sehee Baek w formie dialogu opisuje sesje terapeutyczne z psychiatrą, który krok po kroku próbuje wyciągnąć ją z depresji. Początek jest obiecujący, uświadomiłem sobie że stany które często przeżywałem, podobnie przechodziła Sehee. Jednak czym dłużej czytałem o terapii tym wydawała się bardziej trywialna, tym mniej wnosiła do mojej samoświadomości. Zagłębiając się w lekturę zdałem sobie sprawę jak wielkie i różnorakie cierpienie spotyka osoby chorujące na depresję. Że mnóstwo czynnik...

Piąta część cyklu z Wiktorem Forstem wciąga znacznie mocniej niż poprzednia. Trzyma w napięciu, wciskając w fotel, kanapę czy cokolwiek na czym podczas lektury się znajdziemy. Określiłbym ją jako zgrabną, zwięzłą relację a nie powieść. Ponieważ brak w niej opisów przestrzeni po których autor próbuje nas wieść, co przyśpiesza akcję lecz powoduje poczucie niedosytu. Sposób prowadzenia pióra niczym się nie wyróżnia, jest prosty, grafomański. Postacie mimo że zachowują się konsekwentnie w tym Fors...

"Znaki miłości" to prze-lukrowany, nudnawy romans, gdzie wszyscy sobie pomagają i szeroko uśmiechnięci napawają się pięknem życia. Amerykańska autorka przybliżając codzienne życie Bree Prescott i Archera Hale'a, dwójki czołowych postaci, opisuje prozaiczne sytuacje które ich do siebie zbliżają. Wtrąca co pewien czas retrospekcje, gdyż wspomnienia straszliwej przeszłości nie pozwalają im normalnie funkcjonować. Jednak pod względem psychologicznym jest to bardzo słaby utwór. Bree co rano wymiotuj...

Czytając najbardziej znaną powieść angielskiego twórcy nie mogłem oprzeć się częstym, niekontrolowanym napadom śmiechu. "Autostopem przez Galaktykę" wciąga z każdą stroną bardziej, mimo że nie odczuwa się obezwładniającego napięcia. Pochłania raczej specyficzny, absurdalny ale inteligentny rodzaj humoru, redukujący poziom napięcia nawet w sytuacjach dla bohaterów tragicznych. Powieść mimo ładunku intelektualnego jest łatwa w odbiorze, nawet lekka. Zwięzły, acz bardzo klarowny język to kolejne a...

"Gdy się nad tobą znęcają, nie dowiadujesz się niczego odkrywczego na własny temat; natomiast jeśli sam się nad kimś znęcasz, dowiadujesz się o sobie czegoś, czego nie można zapomnieć." Początek lektury dawał nadzieję na ciekawą literacką przygodę. Jednak czym dłużej czytałem tym bardziej książka mnie odstręczała. Mamy tu złożoną historię miłosną Marianne i Connella, niestety opisaną powierzchownie. Autorka pozuje na psychologa, stąd jej wywody są bardzo płytkie. Co ciekawe dialogi nie są opat...