Nienasycenie

Za mną ostatni w dorobku noblistki tomik przez nią zatytułowany "Wystarczy". Odeszła tam gdzie musimy odejść, zgodnie z prawami materii i ducha, tak znakomicie przez Nią opisywanych, pozostawiając wspaniałą spuściznę. Tomik wydany kilka miesięcy po Jej śmierci, zawiera trzynaście ostatnich wierszy, faksymilia (odbitki rękopisów) ich opis, oraz kilka wierszy których nie zdążyła dokończyć.
Poezje pisane u schyłku życia w wieku niemal 90 lat, nie tchną bynajmniej melancholią czy rozpamiętywaniem trudów życia. Nadal czuć w nich pogodę ducha, zachwyt nad życiem, ciekawe przyglądanie się naturze ludzkiej. Poetka z jednej strony bawi czytelników słownymi grami, z drugiej pozwala nam przyglądać się wielobarwnemu światu.
Zamieszczona liryka często posiłkuje się przenośnią, w niej nic nie jest wprost, choć z pozoru takim się zdaje. Szczególnie zachwyciły mnie trzy utwory "W uśpieniu", "Lustro" oraz "Przymus". Znakomite w formie, lekkie a jednocześnie poważne po prostu świetne. Myślę że Jej poezja przypomina nieco wiersz "Mapa". Stara się opisać świat łagodniej, bez drastycznych szczegółów, ale wiernie piórem kreśląc człowieka, rośliny cieniste w których kryje się mrowie fauny i nasz sen o nich.
Krótkiemu, znakomitemu tomikowi stawiam 9/10.