Najnowsze recenzje książek

Gdybym dzisiaj zadał pytanie Kowalskiemu: co to emancypacja? Czy pamiętałby XIX-wieczny termin? A jeśli pamięta, to czy wiedziałby w jak trudnym położeniu znajdowały się wtedy kobiety? "Emancypantki" Bolesława Prusa koncentrują się na przeżyciach, nadziejach i niedolach kobiet, a większość postaci nosi sukienki. Przy czym emocje pań są skrajnie przerysowane, czasem niewiele brakuje do histerii. Mój ulubiony klasyk, wprowadził na scenę gros postaci, z czego większość tak charakterystycznych że wy...

Po bardzo długiej przerwie z przyjemnością wracam do twórczości Arthura Conan Doyle’a. „Stały pacjent” stanowi jedną z części „Dzienników Sherlocka Holmesa”. Opowiadanie kryminalne przeniosło mnie do Londynu schyłku XIX-ego wieku. Autor ze znaną czytelnikom gracją a nawet finezją, niespiesznie prowadzi pióro, wyczarowując zarówno niezapomniane obrazy, jak i specyficzny dekadencki klimat. Urzeka mnie ów sposób pisania. Kryminał przez ponad wiek bardzo wyewoluował, stał się znacznie bardziej drast...

Po wielu latach postanowiłem wrócić do twórczości Juliana Tuwima. Tym razem na warsztat wziąłem poemat dygresyjny „Kwiaty polskie”. Utwór łączący w sobie cechy liryki i epiki, jest najbardziej znanym dziełem Skamandryty. Pełen metafor, uosobień, epitetów, środków jakimi operuje poezja, nanizanych na oś fabularną, przeplataną licznymi dygresjami. Tuwim mówi o Polsce, czym dla niego jest polskość i dlaczego warto jej bronić. Pierwszoplanowa postać Aniela Iłganowa , to owoc związku polki z rosyjski...

Za sprawą "Bezbarwnego Tsukuru Tazaki..." Harukiego Murakami po raz trzynasty przeniosłem się do Japonii, kraju fascynującego mnie od lat. Oszczędne, subtelne pióro, jednego z moich ulubionych twórców, klarownie i z dużą precyzją kreśliło pełne lekkości sceny, rozgrywające się na pograniczu snu i jawy. Na ich styku zdarzają się przedziwne wypadki których nie sposób wyjaśnić, jakby nielogiczne. Mamy do czynienia ze znakomicie skonstruowaną powieścią szkatułkową, której pierwszy rozdział determinu...

Pewien chłopiec miał w pudełku dwudziestu pięciu ołowianych żołnierzyków. Wszyscy byli braćmi lecz jeden z nich nie miał nogi. W tym samym pokoju przy zamku z papieru, ubrana w tiulową suknię z jedną nogą w górze, stała śliczna tancerka. Gdy tylko ołowiany żołnierz ją ujrzał zakochał się w niej, podobnie jak tancerka w nim. Po zmroku gdy dzieci poszły grzecznie spać, zabawki zaczęły harcować. Żołnierzyk bardzo chciał się zbliżyć do tancerki, lecz nagle z tabakierki wyskoczył diabeł, grożąc mu ut...

Pewien ubogi ale znany na całym świecie książę zapragnął ożenić się z córką cesarza. Przysłał jej wspaniałe dary. Różę zakwitającą raz na pięć lat na grobie swego ojca i słowika który swym melodyjnym śpiewem wzruszył samego cesarza. A jednak księżniczka wzgardziła darami płynącymi prosto z serca zalotnika. Wtedy książę przebrał się za świniopasa i zamieszkał przy świniach opodal cesarskiego pałacu. Jak potoczyły się dalsze losy księcia i księżniczki, dowiedzieć się można z lektury mądrej baśni „...

"Kiedy gwiazda spada, to dusza człowieka odlatuje z ziemi do nieba." "Mijał ostatni dzień starego roku. Na dworze było bardzo zimno, a wieczorem szalała śnieżyca. W taką pogodę błąkała się po ulicach mała dziewczynka. Chodziła z gołą głową i bosymi stopami, bo o wiele za duże trzewiki zgubiła przebiegając przez ulicę..." W wigilię Nowego Roku mała dziewczynka szła boso, bez czapki przez miasto. Miała przy sobie jedynie zapałki których nikt nie chciał od niej kupić. Bała się wrócić do domu by...

"Kocham twe serce więcej od twej korony, ale jednak korona ma w sobie czar świętości!" Dawno temu w dalekich Chinach w pałacu z porcelany rządził cesarz. Wokół rósł najwspanialszy ogród pełen przedziwnych kwiatów a w ogrodzie tym mieszkał słowik. Kto choć raz go usłyszał, zachwycał się jego wzruszającym, łagodnym śpiewem. Pewnego dnia cesarz dowiedział się o istnieniu ptaszyny i zapragnął ją mieć na własność. Co z tego wyniknie dowiecie się czytając tę piękną, mądrą baśń Andersena zatytułowaną...

Ile razy narzekałem na twórczość Pana Remigiusza, cóż tego nie zliczę. Jednak w "Głosach z zaświatów" drugim tomie z Zaorskim i Burzą, coś zaskoczyło i wszystkie trybiki weszły na swoje miejsce. Nie chodzi tylko o świetnie dozowane napięcie, wartą akcję czy mnóstwo zwrotów akcji. To po prostu dobrze napisany, bardzo wciągający kryminał, od którego nie umiałem się odkleić. Postacie są jak żywe, konsekwentne w zachowaniu i charakterystyczne. Jakby pan Remigiusz przeniósł je z naszego świata i umie...

Z powieści na powieść coraz bardziej cenię twórczość Wojciecha Chmielarza. Jego talent do przywoływania żywych scen które na długo zapadają w pamięć. Przestrzeń fabularną zapełniają znakomicie wykreowane, wyraziste, posiadające wszelkie ludzkie cechy postacie których emocje mocno udzielały mi się. Oszczędne pióro z gracją kreśliło klarowne sceny, których szczegółów łatwo było się domyśleć. Pan Wojciech znakomicie dawkował napięcie, nie zapomniał o wprowadzeniu zwrotów akcji. Wszystko to sprawia...

Od mojego ostatniego spotkania z AS-em fantastyki minęło już niemało bo pięć lat. "Rozdroże kruków" rozczarowało mnie bardzo acz nie całkowicie. In minus należy zaliczyć: - Brak wyczuwalnego napięcia, próby wprowadzenia dramatyzmu za pomocą śledztwa w sprawie Geralta w moim odczuciu nie spełniły swej roli. - Bardzo słabo scharakteryzowani, "płascy mentalnie" bohaterowie, niewiele dowiadujemy się o ich przeżyciach, doświadczeniu życiowym. - Wydaje się że fabuła nie biegnie w żadnym kierunku, cza...

Za sprawą "Tajemnej historii" po raz pierwszy stykam się z wybitną twórczością Donny Tartt. Spotkanie było dla mnie nader udane i owocne. Razem z Richardem Papenem i pięciorgiem pozostałych studentów filologii klasycznej wykładanej przez leciwego, ekstrawaganckiego profesora, poznałem nieco kulturę, sztukę i mentalność starożytnych Greków i Rzymian. Jednak nie Grecy a nawet nie życie akademickie jest tu na pierwszym planie. Autorka opisuje tu wkraczanie w wiek dorosły, gdy młodzi rezygnują z rel...

Drugi tom Empireum ku mojemu zdziwieniu okazał się lekturą lepszą od pierwszej. Pełna napięcia akcja siedemset-stronicowej cegły zatytułowanej Iron Flame znów wbiła mnie w fotel, mrożąc krew w żyłach. Rebecca Yarros posiada wyjątkowy dar tkania epickiej fabuły, wprawdzie nie wszystkie szczegóły się ze sobą zgadzają ale też wykreowany świat należy do mocno rozbudowanych. Podobnie długie są zdania, a w nich mnóstwo szczegółów. Mimo tego niezbyt dokładne opisy miejsc czy istot, zostawiają pole do d...

Czytając "Dwór szronu i blasku gwiazd" nudziłem się niezmiernie. Ten przerywnik pomiędzy trzecią a czwartą częścią sagi, właściwie nie posunął jej akcji do przodu. Ledwo wyczuwalne napięcie, totalny brak zwrotów akcji i miałka fabuła ciągnąca się bez celu skutecznie zniechęcały do lektury. Powieść nie posiada już wszystkich cech baśni, widocznych w pierwszej części cyklu. Znajdziemy tu miasto, z różnego rodzaju sklepami, mieszkaniami wyglądającymi na współczesne i tradycje Bożonarodzeniowe obcho...

Za mną ostatni w dorobku noblistki tomik przez nią zatytułowany "Wystarczy". Odeszła tam gdzie musimy odejść, zgodnie z prawami materii i ducha, tak znakomicie przez Nią opisywanych, pozostawiając wspaniałą spuściznę. Tomik wydany kilka miesięcy po Jej śmierci, zawiera trzynaście ostatnich wierszy, faksymilia (odbitki rękopisów) ich opis, oraz kilka wierszy których nie zdążyła dokończyć. Poezje pisane u schyłku życia w wieku niemal 90 lat, nie tchną bynajmniej melancholią czy rozpamiętywaniem t...