Zarejestruj się Przypomnij hasło pamiętaj

Nowe opinie do książek - strona 168


Info: Opinie są posortowane od ostatnio dodanych.
sortuj wg: id plusy minusy
Moja już trzecia powieść Evansa. I ta również, jak pozostałe miejscami bardzo banalna, niekiedy bardzo przewidywalna i mało ambitna. A lubię tego autora o tym, że pisze bardzo ciepłe powieści. Jego powieści napawają mnie optymizmem i z tą również spędziłam bardzo miło czas. Polecam fanom takich powieści, ale także każdemu od czasu do czasu, szczególnie, kiedy traci wiarę w miłość
Zaaraza dodał: 15 X 2012, 19:47:18
Ocena książki: 4.0
Kolory tamtego lata		 ocena przydatności opinii: +0 | -0

Mam duży podziw dla autora powieści. Widać, że napisana jest przez mało doświadczonego autora, dlatego przymknęłam oko na kilka niedociągnięć. Mimo wszystko "Eragon" to powieść pełna emocji, przygód i fantastycznych postaci. Bardzo miło spędziłam czas z tą powieścią i chętnie przeczytam kolejne części
Zaaraza dodał: 15 X 2012, 19:44:55
Ocena książki: 4.5
Dziedzictwo: Eragon		 ocena przydatności opinii: +0 | -0

Na stronie tytułowej mojego egzemplarza widnieje dedykacja autora: Tadeuszowi, toteż odbieram każde słowo tak, jakby było skierowane do mnie osobiście. Czytam codziennie od dwóch miesięcy, powtarzając jak mantrę. Wybranych fragmentów nauczyłem się na pamięć. Ta książeczka trzyma mnie przy życiu w najtrudniejszych chwilach życia, kiedy po 36 latach pracy padam ofiarą zwolnienia grupowego i nie wiem, co będzie dalej... Pomaga mi pokładać nadzieję w Bogu. On jeden pozostaje, kiedy zawodzi cały świat i ludzie...
marzyciel dodał: 15 X 2012, 10:05:08

Nie bój się		 ocena przydatności opinii: +0 | -0

[UWAGA! Spojler!]

Po pierwszej części, która była rewelacyjna, spodziewałam się czegoś więcej. Choć dzieje się dużo, dla mnie momentami nie wszystko było zrozumiałe (szczególnie te wszystkie przeniesienia w czasie itd.). Ale to tylko moje odczucie. Na plus oceniam wątek ponownego pojawienia się Nemo i jego relacji z Jackiem oraz pomysł ze zmarłymi pisarzami i podróży Róży, Don Kichota i profesora.
Anette1 dodał: 14 X 2012, 21:13:48
Ocena książki: 3.5
Kroniki Imaginarium Geographica. Cienie smoków		 ocena przydatności opinii: +0 | -0

ja mam.
Nataliaxd dodał: 14 X 2012, 11:22:12

Skrzydła: Moc Przeznaczenia		 ocena przydatności opinii: +0 | -0

Świetna książka bardzo dobrze się nią czyta
ania4 dodał: 13 X 2012, 21:09:56
Ocena książki: 5.5
Szamanka od umarlaków		 ocena przydatności opinii: +1 | -1

Książka jest warta przeczytania.Pisze w niej dużo o religii i sprawach nastolatków.Momentami bywa nudna,ale mimo wszystko polecam.
kingakk18 dodał: 11 X 2012, 19:05:02

W pogoni za marzeniem		 ocena przydatności opinii: +0 | -0

jeszcze chwilka i już będzie, nie moge się doczekać
kasia1603 dodał: 10 X 2012, 22:32:37
Ocena książki: 5.0
Szeptem: Finale		 ocena przydatności opinii: +0 | -0

Bardzo fajna i lekka książka, czyta się ja błyskawicznie, na pewno sięgnę po następną część
kasia1603 dodał: 10 X 2012, 22:30:17
Ocena książki: 5.0
Niepokój		 ocena przydatności opinii: +0 | -0

17 X 2012
Tetis dodał: 09 X 2012, 18:29:49
Ocena książki: 5.0
Nevermore: Cienie		 ocena przydatności opinii: +1 | -0

W rzeczy samej...dałam 3, bo większość to jednak Jane
Miranda dodał: 07 X 2012, 21:52:33
Ocena książki: 3.0
Duma i uprzedzenie i zombi		 ocena przydatności opinii: +0 | -0

Ciekawy styl pisania, dobre ujęcie klimatu i odrobina tajemniczości - dobra mieszanka Polecam
Maurice dodał: 07 X 2012, 11:13:52

Zerwane kajdany		 ocena przydatności opinii: +0 | -0

Wciągająca i ciekawa lektura. Trudno się oderwać, aż chce się czytać dalej chcąc poznać kolejne wydarzenia w książce. Polecam!
Maurice dodał: 07 X 2012, 11:12:29

Otchłań Ganimedesa		 ocena przydatności opinii: +0 | -0

Opowiem wam historię — rzekł Bajarz — ale nie możecie się zbytnio wiercić ani kaszleć, ani wydmuchiwać nosa częściej, niż potrzeba… I nie możecie rozplatać już więcej papilotów. A kiedy skończę, musicie natychmiast zasnąć.
Ktoś napisał kiedyś, że otwieranie książki Marcii Willett jest jak powrót do starego przyjaciela. Czytelnik sięgający po najnowszą powieść tej autorki na polskim rynku – „Godzinę dzieci” – bez problemu może się przekonać, ile w tym zdaniu prawdy.
„Godzina dzieci” to wzruszająca, pełna życiowej mądrości saga rodzinna, która ujmuje ciepłem i zapada w pamięć. Na długo.
Georgie, Mina, Henrietta, Josie, Timmie i Nest praktycznie wychowali się w Ottercombe, w należącym do rodziny Shaw wiejskim domu, położonym w pobliżu morza i wrzosowisk. Tu, wśród śmiechów i zabaw, spędzili beztroskie dzieciństwo oraz wczesną młodość, punktualnie o siedemnastej zasiadając u stóp matki, by za pomocą jej melodyjnego głosu zostać wprowadzonym w magiczny świat opowieści. Sielankę w niewielkim zaledwie stopniu zakłóciła szalejąca po Europie druga wojna światowa.
Minęły lata. Teraz w Ottercombe mieszkają już tylko Mina oraz Nest (od czasów wypadku samochodowego, w którym zginęli jej siostra i szwagier, poruszająca się na wózku). Mimo przeciwności i ograniczeń, z którymi przychodzi im się mierzyć każdego dnia, dzięki pogodzie ducha i zdrowemu rozsądkowi stanowią prawdziwe oparcie dla całej rodziny. A dla tej nadchodzą ciężkie czasy – oto do Ottercombe przybywa Georgie, najstarsza z sióstr. Jako dziecko uwielbiała tajemnice, często szantażując swoją wiedzą wszystkich dookoła. Teraz, kiedy nie do końca panuje nad sobą, chce się podzielić sekretami. Atmosfera staje się niezwykle napięta – Mina i Nest nie potrafią odmówić chorej siostrze, jednak wciąż zastanawiają się, ile Georgie tak naprawdę wie... Jednocześnie czarne chmury gromadzą się nad głową ich siostrzenicy Lyddie i jej młodego małżeństwa.
Marcia Willett umiejętnie i z niezwykłym czarem wprowadza czytelnika w historię rodziny Shaw, co rusz przenosząc go to w teraźniejszość bohaterów, to znów w ich wspomnienia, ukazując myśli, odczucia i reakcje. Przeszłość Nest, Lydii czy Miny pozwala nam lepiej rozumieć podejmowane przez nie decyzje, a całość sprawia, że wszyscy bohaterowie „Godziny dzieci” wydają się bardzo realni i dziwnie bliscy. Ich problemy mogłyby być naszymi problemami, decyzje – naszymi decyzjami, obawy – naszymi wątpliwościami.
Najnowsza książka Marcii Willett jest w pewnym sensie lekarstwem na nieumiejętność odnalezienia się w życiu lub poradzenia sobie z przyszłością. Autorka pokazuje przede wszystkim, jak czerpać niezwykłą siłę z więzów krwi – w jaki sposób rodzina może stać się oparciem dla nas w najtrudniejszych chwilach życia, w jaki sposób przezwyciężać dzięki niej nasze lęki, jak szukać w niej ukojenia po stracie. Lyddie uzmysławia nam, że w obecnych czasach często niesłusznie zapominamy o mądrości osób starszych; Nest – jaką ulgę może sprawić wyjawienie tajemnicy, nawet tej skrywanej przez dziesięciolecia, Mina – że z każdą słabością można i należy walczyć z uśmiechem, a życie trzeba przyjmować takim, jakie jest.
Już w „Letnim domku” oraz „Tygodniu w zimie” Marcia Willett udowodniła, że potrafi opowiadać jak nikt inny, podbijając serca polskich czytelniczek. „Godziną dzieci” udowadnia także to, że jest niezwykłą obserwatorką rzeczywistości po prostu – kobietą pełną życiowej mądrości.
werjust dodał: 05 X 2012, 10:09:43
Ocena książki: 5.0
Godzina dzieci		 ocena przydatności opinii: +0 | -0

to była masakra. nie wiem co ludzie widzą w utworach Mickiewicza , moim zdaniem to w ogóle nie ma sensu . na nieszczęście moja polonistka jest jego wielką fanką . nawet teraz chodzi mi to po głowie: „Ciemno wszędzie, głucho wszędzie, Co to będzie, co to będzie?”
wymarzoona dodał: 02 X 2012, 19:55:35

Dziady		 ocena przydatności opinii: +0 | -1

|< << < 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173  > >> >| | Wszystkich opinii: 4043