Najnowsze recenzje książek

Mały, zaledwie czteroletni Georg Roed, traci ojca. Zostaje więc wychowywany przez mamę Veronikę, która po paru latach wychodzi za Jorgena. Natomiast ojciec Georga miał dwa imiona Jan Olav, był lekarzem i niezwykłym marzycielem. Po jedenastu latach od jego śmierci, Georg otrzymuje od niego list, schowany w wózku dla dzieci, dodam, to niezwykła i długa epistoła, ciągnąca się przez większość książki. Georg wraz z czytaniem go, coraz lepiej poznaje naturę i historię swego ojca, historię której n...

Należę do nielicznej grupy osób którym nie po drodze z twórczością Georga R. R. Martina, twórczością poniekąd ciekawą i w pewien sposób ambitną. Dlaczego tak jest, już wyjaśniam. Gdy przeczytałem "Grę o tron" byłem zachwycony, jednak czytając kolejne części "Pieśni lodu i ognia", to chwilami się nudziłem, to chwilami czułem obrzydzenie, dla tak wielkiego okrócieństwa, zakłamania, intryg, totalnego braku szacunku. Tak było w każdym tomie, jednak poziom okróceństwa z każdą częścią wzrasta, cyk...

Gdy ujrzałem tą pięknie wydaną książkę, w skromnej biblioteczce mojej koleżanki, byłem nią oczarowany, by nie rzec zachwycony. I jak to z zauroczeniami bywa, szybko musiałem ściągnąć różowe okulary, bo teksty które czytałem, były dobrze podanymi banałami. No cóż, książkę czyta się bardzo szybko, bo treści w niej malutko, choć cena jej jest wysoka. Owe treści nie są odkrywcze a do tego, zdarza się że są troszkę zmieniane i powtarzane po parę razy, jakbyśmy byli dziećmi, którym trzeba powtarzać,...

"Stracony jest każdy dzień bez uśmiechu." Jeśli miałbym określić "Pannę z mokrą głową" jednym słowem, powiedziałbym wspaniała! Lecz nie potrafiłbym powstrzymać ust, choćby sekundy przed kolejnymi laudacjami i gloryfikacjami. Znakomita, niesamowita, śmieszna do rozpuku, wzruszająca, pouczająca, pełna prawdy życiowej. "Panna z mokrą głową" ma na imię Irenka. Powieść jest opisem jej losów już od narodzin. Następnie możemy śledzić jej szaleństwa, wygłupy, ale nie tylko. Irenka jest niesamowicie op...

"Bez śladu" jest rzetelnie, dobrze napisanym thrillerem. Ale daleko mu do doskonałości czy wspaniałości. Powieść czyta się szybko i przyjemnie, akcja toczy się sprawnie i jak to u Cobena mamy parę suspensów. W książce jest wiele wątków, prawie wszystkie są ze sobą bardziej lub mniej połączone. Mamy też parę scen mrożących krew w żyłach. Natomiast w sprawie morderstwa jest podejrzanych wiele osób, po pewnym czasie miałem mętlik w głowie bo nie wiedziałem kogo podejrzewać. Rozwiązanie sprawy okaz...

W tej części cyklu poznajemy Wędrowycza z lepszej strony. Dba o swoją klacz Marikę, przywraca mleko krowom, chodzi do kościoła i jest bezinteresowny, nie prosi o pieniądze za swoje usługi. Nawet jego nocne wypady na cmentarz służą dobru, gdyż zabija wampiry. "Czarownik Iwanow" to trzeci zbiór opowiadań z cyklu "Kronik Jakuba Wędrowycza" jaki przeczytałem. Jak dla mnie świetny. Czyta się niezwykle szybko, głównie za sprawą mnóstwa przygód. Dialogi są znakomite, dzięki nim postacie są jak żywe....

"Poziom śmierci" jest można rzec średnio-ciekawą pozycją. Przykuwa uwagę, ale nie wciąga tak do końca. Akcja toczyć się wprawdzie toczy, ale tak jak walec który utwardza drogę strasznie wolno. Myślałem że skoro najważniejszą postacią jest żołnierz to, będzie krótko i na temat, w jak wielkim byłem błędzie. Mamy zbyt dużo opisów na przykład: zamykania się drzwi i odgłosu jaki wydają. Postacie mamy konkretne, dobrze wykreowane, jakby były prawdziwe. Tak więc Jack Reacher, zostaje aresztowany, post...

Postacią wokół której toczy się akcja powieści jest Maya. Maya była żołnierzem, walczyła na granicy Syryjsko - Irańskiej. Dlatego ma pokaleczoną, zwichrowaną, ciepiącą na poczucie zagrożenia psychikę. Ale to co najgorsze stało się w jej kraju. Zabito jej siostrę i męża, jak wykazało śledztwo z jednej broni. Została jej córeczka, dwuletnia słodka Lily. Maja postanawia odszukać mordercę, lub morderców męża i siostry na własną rękę. Thriller utrzymany jest w przygnębiającym, ponurym nastroju. M...

Książkę "Lew, czarownica i stara szafa" przeczytałem po raz drugi po niespełna 10 latach. Za pierwszym razem, byłem niesamowicie zachwycony. Tym drugim uwierało mnie to że pamiętałem przebieg akcji. Oglądałem także film, który dosyć wiernie odzwierciedlał powieść, a nawet przekładał sposób prowadzenia pióra na język obrazu. A sposób jest ciepły, prosty, delikatny, treściwy i barwny. Powieść mówi nam o odwiecznej walce mocy dobra ze siłami zła. Zima, okrutna, trupo blada i zimna jak lód czarow...

"Sezon burz" nie zachwyca tak jak poprzednie tomy Wiedźmina. Akcja toczy tak wolno, jakby początkowe części sagi były cza-czą a ten polonezem. Co trzeba przyznać Andrzej Sapkowski dysponuje ogromnym wachlarzem słów trudnych, rzadko spotykanych i oczywiście archaizmów. In minus powieści, podobnie jak wszystkich wcześniejszych tej sagi jest wielki pesymizm moralny, brak wiary w dobre intencje. Tak jakby człowiek nadal był małpą i powodował nim instynkt czysto zwierzęcy. W pozycji mamy mnóstwo ty...

"Sektą egoistów" francuski pisarz debiutował w formie prozatorskiej. Stało się to w 1994 roku, czekaliśmy więc 21 lat na wydanie polskie. Jestem niepomiernie rozczarowany tą króciutką powieścią. Jeśli autor chciał napisać coś filozoficznego to mu to się w ogóle nie udało. Myśli w niej zawarte, są powielaniem myśli innych, w nieudolny sposób. Autor pisze w pewnych miejscach w sposób nielogiczny, jeśli chodzi o kreowanie akcji. Jeśli chciał przedstawić czułą historię to zabrakło mu warsztatu. Ksi...

Choćbym nie wiem jak bardzo chciał lubieć, tą powieść Małgorzaty Musierowicz, nie podołałem temu zadaniu. Autorka prześwietnej Jeżycjady, tom za tomem, obniża loty swojego, niegdyś kunsztu, a teraz mam wrażenie lekkiej grafomanii. Wprawdzie mamy trochę akcji, troszkę pięknych opisów, parę nowych nawet ciekawych postaci, ale coś tu nie gra. Zdarzają się przestoje w akcji, jakbyśmy razem z autorką zrezygnowali z aut i wsiedli do bryczki, zaprzęgniętej w konia. Jest przez to swojsko, czuć wieś i l...

"Myślenie. Myślenie i samotność, bo nieważne, z kim spędzasz czas, na końcu jesteś sam." "Oczywiście, bolało. Bolało wcześniej, w najgorszy, szarpiący sposób, kiedy już wiadomo, że zaraz cię nie będzie, a wszechświat będzie toczył się i tak, niewzruszony." Pomysł na powieść jest oryginalny i w pewien sposób ciekawy, podobnie jak wykonanie. Jednak na takim pomyśle nie można ujechać za daleko, z czasem mniej wytrwali się nudzą. W książce jest dużo dialogów między zawodnikami. Te dialogi ukazuj...

"Nowicjuszkę" czyta się szybko, ponieważ z rozdziału na rozdział coraz bardziej wciąga. Napisana jest językiem zwięzłym i raczej prostym. Bohaterowie są wiarygodnie wykreowani, ale nie mamy dokładnie ukazanej ich osobowości. Mimo tego z czasem można zżyć się z postaciami. W powieści nie ma brutalnych scen jak to często bywa w literaturze fantasy. Trudi Canavan wykreowała nowy świat, w którym występują inne zwierzęta, rośliny, nieznane kraje ze swoimi oryginalnymi zwyczajami. Mamy więc słowa któ...

Czy wiecie moi drodzy, że "Małe trolle i duża powódź" zaczynają cykl o Muminkach? Od tego krótkiego tomu wszystko się zaczęło. Język jak przystało na bajkę jest esencjonalny, wręcz lapidarny. w związku z tym akcja bajki toczy się bardzo szybko. Do tego w przygody Muminków i ich przyjaciół pełne są niesamowitości, osobliwości a zdarza się że i grozy. Język jest plastyczny i nastrojowy. Przyznam szczerze że bajki Tove Jansson, ogromnie przypadły mi do gustu, mógłbym je czytać miesiącami i nie mi...