Najnowsze recenzje książek

W drugiej części cyklu "Olimpijscy Herosi" o tytule "Syn Neptuna" autor powraca w tym samym stylu, tworząc ten sam klimat. Ponownie mamy adaptację mitów, tym razem rzymskich, a więc fabuła jest mocno oderwana od rzeczywistości. Percy uciekając przed Gorgonami trafia do rzymskiego obozu herosów - Jupiter. Tam poznaje Hazel córkę Plutona i Franka syna Marsa. Obóz zbudowany na wzór rzymski liczy sobie pięć kohort po czterdziestu rekrutów. Pod dowództwem Reyny próbują przygotować się do rychło zbl...

"Podróże Guliwera" to irlandzka powieść z początku XVIII wieku, przy której czytelnik ma niejedną okazję by uciąć sobie drzemkę. Otwierałem zatem książkę i po paru stronach oczy same się zamykały. Działo się tak gdy czytałem o milionie szczegółów i szczególików, tak ciekawych jak zeszłoroczny śnieg. Powieści brak suspensu, wszystko wydaje się od razu pewne, przyszłość bohaterów niezagrożona. Tytułowego Guliwera obdarto z życia wewnętrznego, nie opisując jego nadziei, lęków, sympatii czy antypati...

Przyznać się muszę, a nie jest to powód do chluby, że Gałczyńskiego zacząłem czytać od prozy. Dokładniej od opowiadań, felietonów i krótkich powieści. Moje pierwsze spotkanie z Konstantym Ildefonsem określiłbym na średnio udane. Raził mnie cynizm, a nade wszystko brak talentu narracyjnego. "Opowiadania" to raczej obrazki, ze zmieniającym się tłem, gdyż na dwóch lub trzech stronicach, nie sposób zbyt dużo opowiedzieć. Brak tym utworom głębszego przesłania, dlatego nie pozostawiły mnie w zadumie....

"Szóstka wron" jest powieścią o przestępczym półświatku i misji jaka powierzona jednej ze szajek. Misja wydaje się być niewykonalna, ale zachłanność postaci nie zna granic, więc ochoczo podejmują się jej. Pozycja klimatem przypomina mi "Ojca Chrzestnego", mafijne porachunki, żądza zemsty, szemrane interesy, przeświadczenie że świat wyzbyty jest z wartości prócz politowania godnego honoru przestępcy. Wyobrażona rzeczywistość nie napawa optymizmem, panuje tam chaos, ponieważ moc którą obdarzeni s...

"Miasto z mgły" to niestety ostatnia książka Carlosa Ruiza Zafóna. Żałuję że nie ma wśród nas tego niezwykłego twórcy. Erudycja jaką się posługuje, łatwość tworzenia przedziwnych, pełnych życia obrazów, które tworzą niespotykany klimat są niepojęte. Krótkie historie, napisane zwięźle lecz wcale nie zdawkowo, mocno przykuwają uwagę czytelnika i sycą każdym słowem. Podobnie jak XIX-wieczne nowele pozostawiają nas w zadumie, nad kondycją moralną człowieka. Ten hiszpański a właściwie kataloński mi...

W "Kongresie futurologicznym" pełnym "Lemszczyzny", przyszłość jawi się jako fantasmagoryczna aberracja w której rzeczywistość przyprawia o zawrót głowy. Człowiek traci przypisaną mu wolę, jakąkolwiek możliwość decydowania, na rzecz "psychochemikaliów". Co gorsze ogólnoświatowy system, pod płaszczykiem uszczęśliwiania obywateli, nieodwracalnie niszczy przyrodę, unicestwiając większość gatunków fauny, jednocześnie zastępuje owe robotami. Społeczeństwo samo planuje pogodę, podejmując decyzję w gł...

Moje ósme spotkanie z prawniczą parą wypadło blado. Książka ma wszelkie znamiona przeciętności, można powiedzieć że utwór nie do końca jest powieścią. Dlaczego? Brakuje mu głębi, autor nie opisuje przeżyć wewnętrznych postaci, jedynie tłumaczy ich motywacje. Wypad ten służy także uwiarygodnieniu fabuły, która wcale taką nie jest. Nie tylko to co wokół postaci się dzieje bywa nieprawdopodobne a czasem niemożliwe. Same ich czyny są często irracjonalne. Gdzieniegdzie spotykamy opisy miejsc, ale ni...

Tak się złożyło że cykl o Lipowie i okolicach czytam w innej kolejności niż był on pierwotnie wydany. Stąd "Więcej czerwieni" jest moim piątym spotkaniem z twórczością Pani psycholog Kasi Puzyńskiej. Niewątpliwymi atutami są: klimatyczność scen, psychologiczny autentyzm, wyraziste postacie. Doliczyć do nich należy, świetny wątek kryminalny, toczący się jak kula śniegowa. Z początku powoli, z czasem żwawiej, w końcu pędząc i porywając coraz więcej ofiar i podejrzanych. Znów nie domyśliłem się ki...

Tytuł: "Traktat o łuskaniu fasoli", od początku kojarzył mi się z filozofią i nie omyliłem się. Pomiędzy kartami tej metafizycznej księgi mieści się moc głębokich przemyśleń, których nie sposób zrozumieć wprost. Autor zmusza nas do refleksji nad bardzo wysokich lotów myślami, a mieści się ich tu setki. Natomiast białą przestrzeń pomiędzy jego twórczością wypełniamy własną percepcją, (widzę znów jak mało rozumiem). Książka właściwie nie jest powieścią. To monolog narratora, dzielącego się przed...

"Policja" jest dziesiątą częścią cyklu z Harrym Hole i moim dwunastym spotkaniem z wybitną twórczością Jo Nesbø. Norweski autor skrystalizował swój niepowtarzalny styl w którym z pozoru nieistotne szczegóły, zwyczajne opisy, przybliżają obraz głębszy, konstatację rzeczywistości. W owym stylu roi się od retrospekcji i tak jak w życiu przeszłość ma istotny wpływ na teraźniejszość. Wątek kryminalny w "Policji" to śledztwo w sprawie brutalnych zabójstw policjantów, popełnionych w miejscach gdzie ow...

Przyznaję, "Ja, diablica" Kasi Bereniki ubawiła mnie setnie. Tą pełną humoru i wartkiej akcji powieść, rozpoczynająca cykl z Wiktorią Biankowską czyta się z zapartym tchem. Napisano ją zwięźle, niemalże skrótowo, lekko, prosto, aczkolwiek niezbyt obrazowo i z powtarzającymi się sformułowaniami. Jedynie z konieczności książka posiada diaboliczny klimat, połączony z miłym a czasem rozkosznym nastrojem. Powieść przestawia pośmiertną historię Wiktorii Biankowskiej, duszy potępionej która stała się...

W rozpoczynającej siedmiotomowy cykl "Oko Jelenia" "Drodze do Nidaros", Andrzej Pilipiuk zaskoczył mnie całkiem odmiennym sposobem konstruowania fabuły. Przyznać trzeba że miał bardzo ciekawy pomysł, koniec życia na Ziemi stał się początkiem, możliwością powrotu do przeszłości w tym wypadku XVI wieku. A to za sprawą pozagalaktycznej cywilizacji, w osobie Skrata który w zamian za obietnicę służby, przeniósł do przeszłości protagonistę Marka Oberecha. Podstawowym minusem powieści są liczne ohydne...

Pierwsza powieść z cyklu "Pani Peregrine" Ransoma Riggsa, osobliwa jest nie tylko z tytułu. Występują w niej osobliwe dzieci, żyjące dziesięciolecia w pętlach czasowych za sprawą których nie starzeją się fizycznie. Każde posiada unikatowy dar, których próżno szukać na kartach innych książek. Są wśród nich m.in.: niewidzialne, lewitujące, posiadające niebywałą siłę, ożywiające rośliny, czy tak jak protagonista i narrator - Yakob Portman, potrafiące ujrzeć głucholce - bestie żywiące się osobliwym...

Wydanie "Kliniki śmierci" z roku 2011 opatrzono wstępem napisanym przez samego autora, w zawoalowany sposób stwierdzającego że wstydzi się tej książki, a jednoczenie że nic w niej nie zmieniał, mimo że stawiał dopiero pierwsze pisarskie kroki. W zupełności się z Panem Harlanem Cobenem zgadzam, ten medyczny thriller nudził mnie, zniesmaczył, nie przekonał, po prostu nie miałem ochoty go czytać. Sposób pisania jest już wprawdzie zwięzły, ale w książce nie sposób doszukać się stylu, humoru, czy p...

Jak wspaniałą erudycją popisał się peruwiański pisarz, jakież fascynujące obrazy namalował słowami, tak rzadkimi że jednoznacznie wskazującymi na ogrom wiedzy jaką posiadł i którą z lingwistyczną swobodą i swadą nam przybliża. "Szelmostwa..." peruwiańskiego noblisty, są w mojej ocenie dziełem niezwykłym, zarówno dzięki zapierającemu dech ładunkowi intelektualnemu jak i emocjami ściskającymi serce. Życie Ricarda, którego poznajemy jako limeńskiego piętnastolatka, zakochanego po uszy w Chilijecz...