Najnowsze recenzje książek

Podoba mi się ta książka. Już od pierwczych stron udało mi się wczuć w główną bohaterkę, zidentyfikować się z nią, przeżywać jej rozterki, a to właśnie najbardziej lubię w książkach. Eliza, główna bohaterka jest zwyczajną młodą dziewczyną, mieszkającą w dużym mieście, pracującą na świetlicy społecznej i oddaną swojej pracy. Żadna tam lanserka, żadna super-modelka czy karierowiczka. Ot, zwykła dziewczyna, jakich wiele. Dziewczyna, która ma swoje plany, pragnienia i marzenia. Kiedy na jej drodze...

Seria kryminałów "kot, który..." nie jest niestety lekturą porywającą. Fabuła wlecze się czasami niemiłosiernie, brak wyrazistych zwrotów akcji, brak dreszczyku emocji, który powodowałby, że czytelnik stara sie sam rozwiązać zagadkę. Postać kota wprowadzona została przez autora w mojej ocenie jako czyste lenistwo. O ile bowiem w kryminałach detektywi (tudzież osoby rozwikłujące daną zagadkę) posługują się własną inteligencją i metodą dedukcji, o tyle główny bohater "kota który...", dziennikarz Q...

Do "Lalki" Bolesława Prusa bardzo lubię wracać. Uważam, że to jedna z lepszych powieści o miłości, które wyszły spod pióra mężczyzny. Tytuł można odczytywać wielorako, choć oczywiście pierwsze i chyba najbardziej trafne skojarzenie dotyczy głównej bohaterki - Izabeli Łęckiej, która postrzegana jest jako piękna, ale też niezdolna do głębszych uczuć - lalka. Jej zachowanie, humory, niezdecydowanie - to wszystko sprawia, iż trudno oceniać ją jako bohaterkę pozytywną. Wokulski tymczasem - dojrzały,...

Akcja powieści rozgrywa się w szpitalu psychiatrycznym. Z pozoru w takim miejscu powinno być wesoło, a jednak pozory mylą, bo wesoło nie jest. Miejscami można by rzec, że przerażająco. Szpital, czy raczej kombinat poznajemy z punktu widzenia jednego z bohaterów, niemego Indianina, Wodza Bromdena. To nie on jednak jest głównych bohaterem tej książki. Na pierwszy plan wysuwa się bowiem McMurphy - więzień, który znalazł się w szpitalu, bo chciał uniknąć ciężkiej pracy w obozie, w ramach odbywania...

O ile "Alchemik" Paulo Coelho wciąga swoją tajemniczością, krok po kroku uwodzi i jako książka drogi daje za sobą podążać (i choć nie odkrywa w efekcie żadnych nowych prawd, to jednak czyta sie z przyjemnością), o tyle "Na brzeku rzeki Piedry usiadłam i płakałam" po prostu nudzi. Rozwleczona na kilkaset stron, gdzie na każdej z nich jest tekstu tyle, co kot napłakał (spokojnie na 1 stronie zmieściłyby sie ze 4, co z powieści uczyniłoby krótką nowelę). Czyta się szybko i wolno zarazem, bo treść d...