Najnowsze recenzje książek

Najnowszy tom pochodzący z serii “Kości”, kolejne przygody doktor Tempe Brennan. Tym razem historia zaczyna się od znalezienia, umieszczonych w jednej z piwnic, kotłów pełnych ziemi, w której znajdują się również dziwne rzeczy – czaszka ludzka, kości, kawałek mózgu, koraliki, figurki – wygląda to wszystko na miejsce jakiegoś kultu. Kilka dni później w innym miejscu odnalezione zostają bezgłowe zwłoki z wyciętymi na ciele znakami satanistycznymi. Tempe zaczyna badać sprawę – jak to się wszystk...

Książka jak zawsze tego autora napisana lekko i z dużą dozą humoru i satyry. Zauważyłam, że Christopher Moore wybiera sobie jedno słowo/określenie i wciska gdzie popadnie. Nie przeszkadza to jednak, a wręcz przeciwnie - umila lekturę. Tak jak w Błaźnie wybrał "chociażby", tak w "Brudnej robocie" upodobał sobie "lalkę do rżnięcia" :D . Jeśli pomyśli się dłużej nad tą książką cała śmieszna otoczka znika, a ukazuje się morał. Każdego kiedyś dotknie śmierć, ale zawsze są sposoby na zbawienie. Jes...

Na "Naznaczoną" czekałam kilka miesięcy. Nie mogłam się doczekać. W dzień premiery pobiegłam do empika i kupiłam. Książkę przeczytałam w kilka godzin. Zebrało mi się na porównywania. Można rzecz, że był to Harry Potter w wersji vampire. Dziewczyna idzie do szkoły dla wampirów (o nazwie Dom Nocy). Ma dziwne znamie na czole, które ją boli. Jest wyjątkowa. W jej szkole odbywają się nietypowe zajęcia: szermierka zamiast wf-u, zaklęcia zamiast chemii. Rzecz jasna wątek miłosny również jest obecny....

“Być może pewnego dnia obudzisz się i ujrzysz Tygrysa u wezgłowia. Lazur nieba zderzy się z bursztynową barwą ziemi, prąd powietrza wessie słowa, a wszelkie stworzenia: zwierzęta, ptaki i ludzie, przestaną rozróżniać ciepło i zimno, radość i smutek. Tygrys przemówi do ciebie. I choć nie można nauczyć się tygrysiej mowy, wsłuchasz się uważnie w to, co powie, i wszystko zrozumiesz. (…) Ale może też być tak, że Tygrys nigdy do ciebie nie przyjdzie. Każdego ranka po przebudzeniu będziesz rozglądać s...

"Niewolnica" to historia Mende Nazer, dziewczyny pochodzącej z terenu Sudanu. Poznajemy jej dzieciństwo w cieniu gór Nuba, życie jej rodziny i całej wioski. Dzieciństwo przedstawione jako szczęśliwe, jest otoczona miłością, zadbana, planuje zostać lekarzem. Jednakże pewnej nocy wszystko się zmienia. Wieś w której mieszka Mende zostaje napadnięta przez arabskich handlarzy niewolników. Wybierają oni sobie dzieci do sprzedania, wielu dorosłych przy okazji mordując, a wioskę paląc. Po długiej i stra...

Książka, która mnie nie zachwyciła tak jak W pogoni za dalekim głosem. Niemniej jednak od samego początku towarzyszyła mi dość tajemnicza atmosfera. Najpierw pusty biurowiec w którym mieszka bohater. Biurowiec w którym przecież się pracuje a nie mieszka. Bohater – scenarzysta, (nieco pogubiony po swoim rozwodzie, zaszokowany faktem, że jego najbliższy przyjaciel nie chce już więcej z nim pracować) zaczyna odczuwać niepokój. Taki dziwny niepokój. “Pierwszy raz poczułem to wyraźnie pewnej nocy...

Dziwna historia. Ale bardzo piękna. Kasama Tsuneo jest rzeczowym i odpowiedzialnym pracownikiem biura ds. imigracji. Pewnego dnia w trakcie akcji zatrzymania nielegalnie przebywających w Japonii Filipińczyków Kasama pod wpływem obezwładniającego, nieznanego mu odczucia puszcza wolno jednego z nich. Wkrótce kontaktuje się z nim tajemniczy głos, który przejmuje kontrolę nad życiem Japończyka. Od tej chwili Kasama funkcjonuje na granicy jawy i snu, nie odróżniając onirycznych widziadeł od rzeczywi...

Przeczytałam książkę. Obejrzałam film. Choć najpierw to drugie. Niemniej jednak muszę przyznać się bez bicia, że obydwa powaliły mnie na łopatki. I choć czytając książkę, miałam wrażenie, że pewnych scen w filmie zabrakło, to potem myśląc tylko o filmie, stwierdzałam że może to dobrze. Że wystarczyło, to co pokazano i JAK pokazano. Ja się wcale (chyba po raz pierwszy w życiu) nie dziwię, że film dostał aż 5 Oscarów a Kate Winslet została okrzyknięta najlepszą aktorką (dlatego też poluję na film...

Już od dłuższego czasu zbieram się do napisania czegoś o tej książce, ale kuźwa nie umiem, nie potrafię a może nawet nie chcę. Bo ja ją przeczytałam i ona się po prostu wchłonęła do krwioobiegu. Wiem, że już tam zostanie na długo, że nie zapomnę o niej (jak długo zapomnieć nie potrafie o “Wilku stepowym”). Książka z gatunku faktycznie mistrzowsko napisanych historii z zacięciem filozoficznym. Pytania egzystencjonalne na które albo odnajdujemy odpowiedź, albo nie. Czy warto być samowystarczalną...

Nie znam innych książek tej autorki, ale myślę że po lekturze tejże, chętnie sięgnęłabym po najnowszą “Czerwona róża, biała róża”. Piękna okładka, piękna kobieta pełna melancholii, siły i pewności siebie, a jednocześnie nadziei na lepszy świat. Tak ją odczytuję. Tak również jest w książce. Kilka opowiadań, w których główną rolę odgrywają silne kobiety, zarówno te z wyższych sfer jak i te działające gdzieś w podziemiu. Wszystko owiane mgłą niepewności, bo kraj w którym żyją przechodzi zmiany. Ka...

Ja nie mogę czytać takich książek. Ja po prostu mięknę na sam dźwięk słowa Toskania. Nic nie poradzę, że te banalne opowieści w stylu “rzuciłem wszystko, kupiłem dom w Toskanii i żyję jak w raju” na mnie tak działają. Uwielbiam takie historie. Zaczytuję się w opisach przyrody (już patrząc na samą okładkę moje serce szybciej bije): “…usiedliśmy okrakiem na kamiennym murku wyznaczającym granice jednego z tarasów. Słońce opadało, niebo się rozogniło, olbrzymie snopy światła przebijały się przez ch...

Prawda? Myślę, że każdy z nas miał takie chwile. W swoim gorszym czasie, kiedy czujemy że wszystko się wali, sypie, albo jest nudno, nieciekawie, nic się nie dzieje. Nasze życie czasem płynie nijak. Czas umyka, a my stoimy w miejscu. Czasem bywa tak, że chciałoby się uciec daleko, od problemów, pracy, ludzi, zostawić wszystko, uciec od siebie (choć to niemożliwe przecież). Bohater “Tak wyszło” Amelie Nothomb otwiera pewnego dnia drzwi nieznajomemu człowiekowi, który prosi o skorzystanie z telefo...

Cieniutka niepozorna książeczka z U2 na okładce. Trasa POPMART . Nie jestem jakimś fanatykiem U2, ale uwielbiam płytę Achtung baby i POP właśnie. Wcześniejsze wyrywkowo, a późniejsze już nieco gorzej. Zdaję sobie sprawę, że BONO to jedna z tych postaci rocka, które zasługują na miano człowieka przez duże C. Wiadomo wszem i wobec, że w wielu utworach znajdują się przesłanki do narodów przeciwko wojnom, biedzie, nietolerancji itp itd. Że Bono działa charytatywnie i w ogóle robi mnóstwo by krajom...

Książka fantastyczna. Napisana z polotem, ironią, odpowiednim poczuciem humoru i dystansem. Wiadomo że Bałkany są trudnym miejscem dla człowieka z obcego kraju (weźmy np Juli Zeh w książce Cisza jest dźwiękiem). Tutaj jednak cały pobyt Anglika, jest nakreślony z taką swobodą, z takim niesamowitym poczuciem humoru choć jest to w sumie lektura smutna, że naprawdę świetnie się czytało. Forma listów do kochanka również idealnie pasuje. Sporo opisów powalających na łopatki ale jednocześnie dających d...

Tak, to prawda. Książeczka która ma zaledwie 134 strony. Jakże trzeba umieć podać na tak małej objętości tyle emocji. Wstrząsnęła mną. Po prostu. Przeczytana w autobusie (w drodze do pracy i z pracy), zapadła w pamięć na tyle, że w tym dniu nie potrafiłam się skupić na telefonach, zamówieniach i tłumaczeniach. Potworności wojny w Bośni, okrucieństwo i tyle śmierci, żalu, smutku, bólu zawarte w reportażu Tochmana, sprawiają, że człowiek zadaje sobie pytanie co się tak naprawdę rodzi w ludzkich um...