"Iluzjonista" to kontynuacja cyklu z Gerardem Edlingiem, za którą zabrałem się po aż sześciu latach od poprzedniczki "Behawiorysty".
Czytało mi się ją dużo gorzej niż pierwszą część, lecz nie przez to że była słabsza. To ja stałem się bardziej wymagającym czytelnikiem, zwracającym uwagę nade wszystko na formę.
Ta okazała się tak kiepska, że w żaden sposób nie równoważyła jej, mrożąca krew w żyłach akcja. Ciekawe śledztwo, czy nietuzinkowa pomysłowość zbrodniarza.
Pan Remigiusz jak nie umiał pisać, tak dalej się tego nie nauczył i wątpię czy kiedyś wyjdzie spod jego pióra coś naprawdę wartościowego.
Prawie cały thriller odbiera się jak coś nierealistycznego, a przebieg i konstrukcja fabuły jest wymuszona, sztuczna.
Dialogi bardzo schematyczne, podobnie jak postacie. Tak jakby autor potrafił wymyśleć kilka typów zachowania i ich się trzyma w każdym z przereklamowanych cyklów.
Ponieważ tę pięciuset stronicową książkę czytało mi się jak po grudzie, stawiam jej 4/10.
W 1988 roku Gerard Edling prowadził śledztwo, które zakończyło się ujęciem i skazaniem sprawcy serii zagadkowych zabójstw. Z racji ich tajemniczego charakteru, w kronikach kryminalnych morderca nazywany był Iluzjonistą – długo zwodził śledczych, a zabójstw dokonywał tak, by dowody wskazywały na inne osoby. Jego ofiar nie łączyło nic poza tym, że na ich skórze znajdował się wypalony znak zapytania....
Ocena czytelników: 4.25 (głosów: 6)
Autor recenzji ocenił książkę na: 2.5