Cztery opowieści składające się na książkę to spisane z biograficzną skrupulatnością losy czterech ludzi żyjących na wygnaniu: cenionego malarza z Monachium, lekarza pochodzącego z rodziny litewskich Żydów, nauczyciela szkoły powszechnej oraz ekscentrycznego dziadka samego autora. Narrator krok po kroku odtwarza ich historie, pokonując raz jeszcze ścieżki wiodące z Litwy do Londynu, z Monachium do Manchesteru, z południowych Niemiec do Szwajcarii, Francji, Nowego Jorku, Konstantynopola i Jerozolimy. Wysłuchuje wspomnień, zbiera dokumenty, pamiętniki, przypadkowe przedmioty, fotografie. Tworzy sugestywne portrety rodzinne, aby za wszelką cenę ocalić pamięć o ludziach skazanych na zagładę. Wykorzystuje rozmaite gatunki literackie, prawdę splata z fikcją, a opowiadane przez niego historie stopniowo łączą się w niezwykłe, przejmujące requiem. Moralne przesłanie literatury jest nierozerwalnie związane z problemem pamięci. Nie mam wątpliwości, że ludzie pozbawieni pamięci, mają zdecydowanie większe szanse wieść szczęśliwe życie. Jest jednak coś, przed czym nie ma ucieczki: nasza psychologiczna konstytucja zmusza nas, by spoglądać wstecz. Pamięć, nawet wypierana, powraca i kształtuje nasze życie. Bez wspomnień nie byłoby żadnego pisarstwa: specyficzna waga, którą musi posiadać obraz bądź słowo, aby dotrzeć do czytelnika, pochodzi wyłącznie ze wspomnień, i to nie wczorajszych, ale tych z odległej przeszłości. W.G. Sebald. [edytuj opis]
Czytelnicy tej książki polecają
Niestety zbyt mało osób przeczytało tę książkę, aby móc polecić Ci inne publikacje.
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo:
Oceń tę książkę:
Dodał: 