Narratorem tej przezabawnej powieści autora "Paragrafu 22" jest biblijny władca Izraela, król Dawid. Następca Saula, pogromca Goliata, twórca potęgi państwa żydowskiego na przełomie X i XI wieku p.n.e.
W błyskotliwym monologu starzejący się władca opowiada o swoim życiu wielkiego wojownika i mocarza, genialnego poety i wspaniałego kochanka, rozpamiętuje losy Izraela. Wadzi się i godzi z Bogiem, "poprawia błędy" Starego Testamentu bezlitośnie obnażając wszystkie słabości jego herosów, których ukazuje jako zwykłych, nieporadnych, nierzadko głupich ludzi (np. Mojżesz to jąkający się idiota, któremu Dziesięcioro Przykazań wpada w ręce trochę przez przypadek). Odsłania przy tym cały swój narcyzm, cyniczny humor i ignorancję, tak charakterystyczne dla bohaterów Hellera. Snujący swoją opowieść Dawid jest obdarzony świadomością człowieka współczesnego i wiedzą na temat dalszych losów ludzkości; posiada przy tym mentalność współczesnego zasymilowanego Żyda nowojorskiego. [edytuj opis]
"To, czy Bóg żyje, czy nie, ma niewielkie znaczenie, ponieważ w obydwu przypadkach używalibyśmy Go jednakowo."
Dodał: savor
Dodano: 16 III 2009 (ponad 15 lat temu)
+20
"...nauczyłem się reguły dotyczącej wszystkich i prawdopodobnie nie mającej praktycznego zastosowania do nikogo: w szaleństwie tkwi mądrość, a we wszystkich oskarżeniach - duże prawdopodobieństwo, ponieważ ludzie są pełni i każdy jest zdolny do wszystkiego."
Dodał: savor
Dodano: 16 III 2009 (ponad 15 lat temu)
+10
"Czułem się szczęśliwy jak świnia w gnoju."
Dodał: savor
Dodano: 16 III 2009 (ponad 15 lat temu)
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo:
Oceń tę książkę:
Dodał: 