Komentarze do książki Siedem wieków śmierci

"Siedem wieków śmierci" autorstwa Richarda Shepherda to przepełniona wiedzą, zawierająca dużo ciekawostek pozycja. Książka pomimo tego, że porusza bardzo trudny i ciężki temat, została napisana w przystępny i zrozumiały dla czytelnika sposób. Lektura ta nie tylko oswaja z tematem śmierci, lecz także skłania do refleksji nad swoim życiem oraz dostrzeżenia jego wyjątkowości. Bez wątpienia jest to pozycja warta uwagi.

Dr Richard Shepherd w swojej książce przeniósł mnie w niezwykłą i niecodzienną podróż po trudnym temacie śmierci. Jako patolog sądowy ma on ogromne doświadczenie w autopsjach - ten tytuł jest jego relacją z ponad dwudziestu najbardziej intrygujących przypadków.

Dla mnie niesamowitą siłą autora jest to, w jak delikatny i wręcz empatyczny sposób potrafi on mówić zgonach. Nie ma tu suchych faktów, czy bezosobowej teorii, są prawdziwi ludzie i prawdziwe przekazy z ich życia. Dokładnie - życia - bo może i książka traktuje o śmierci, a jednak dr Shepherd pokazuje, jak wiele możemy dowiedzieć się o życiu człowieka już po jego odejściu. Przykłady autopsji ukazujące nie tylko wady wrodzone organizmu, ale i sposób prowadzenia się, wpływ różnych substancji i czynników zewnętrznych i wiele więcej - w zaprezentowanych przykładach udało się tak wiele zamieścić.

Emocje biją z tej książki, zwłaszcza przy najtragiczniejszych przypadkach. Dla mnie jedną z najbardziej dramatycznych była opowieść o autopsji niemowlęcia, która rozpoczyna książkę - dramat, którego można było uniknąć. Podziwiam teraz tym bardziej osoby wykonujące ten trudny zawód, ile trzeba mieć w sobie siły i odporności psychicznej, aby się tym zajmować.

Niezwykle pouczająca, wciągająca i godna uwagi pozycja. Polecam serdecznie!

Po świetnych " Niewyjaśnionych okolicznościach" przyszedł czas na kolejną książkę autora. I kolejny raz jestem totalnie zachwycona. Temat niecodzienny, ale ogromnie ciekawy. I można by zakładać, że to publikacja naukowa, że jest nudno i sztywno, jednak nic bardziej mylnego.

Autorem książki jest doktor Richard Shepherd, lekarz medycyny sądowej z wieloletnim stażem. Jest to zapis jego pracy; tysiące sekcji zwłok, tych z przyczyn naturalnych jak i tych w niewyjaśnionych okolicznościach. Praca przeplata się z jego życiem prywatnym, co jest dla mnie atutem, bo to nie kolejna naukowa książka, a świadectwo pokory i wiedzy autora. Wszystko to okraszone jest gawędziarskim stylem i lekkością pióra.

Kolejna książka po bardzo dobrych „Niewyjaśnionych okolicznościach” brytyjskiego patologa sądowego - doktora Richarda Shepherda, w której dzieli się z czytelnikami opowieściami o najbardziej ciekawych i zagadkowych autopsjach w swojej karierze zawodowej.
„W siedem wieków śmierci” autor podzielił historie dotyczące ofiar, których ciała miał okazję badać, ze względu na wiek, aby pokazać jak najczęściej umierają ludzie w danym okresie życia. W pierwszych rozdziałach opowiada o zagadkowych zgonach niemowląt i dzieci, których życie przeważnie kończy się z winy opiekunów lub przez mniejsze lub większe jakieś ich zaniedbania. Autor przedstawił historię, gdzie niemowlę zmarło, gdyż rodzice nie wierzyli w tradycyjną medycynę i nie chodzili z dzieckiem do lekarza, więc w porę nie wykryto choroby genetycznej. Jak umierają dzieci? Z powodu różnego rodzaju infekcji, chorób zakaźnych, wypadków, a także nowotworów. W kolejnych rozdziałach możemy przeczytać o przyczynach śmierci nastolatków, dwudziestolatków, trzydziestolatków, czterdziestolatków i tak dalej, czyli na rożnych etapach życia.
Książka jest wciągająca, a opisywane przypadki bardzo ciekawe. Patolog sądowy musi liczyć się z tym, że nie wszystkie sprawy można rozwiązać badając ciała, a w wielu przypadkach nie da się jednoznacznie potwierdzić czyjejś winy. O takich przypadkach możemy również przeczytać w tej książce, a także o tym, że sprawca wielokrotnie nie poniósł należytej kary.
Bardzo mi się podobał jeden z końcowych fragmentów tej książki, który chciałabym przytoczyć: „ W miarę jak się starzeję i mniej boję się śmierci, coraz wyraźniej uświadamiam sobie, jakim cudownym doświadczeniem jest życie. Tak, całe życie: to, co w nim dobre, i co złe, lęki i radości, błędy i triumfy. A nawet ból i strata”.
Nie jest to książka dla każdego (szczególnie fragmenty o niemowlętach), ale całość napisana jest przystępnym językiem i każdy kto po nią sięgnie nie powinien się rozczarować. Polecam.