„Osobliwość ciszy” jest ostatnią częścią z entuzjazmem przyjętej przez czytelników „Trylogii ciszy”. Autorce po raz kolejny udało się zaskoczyć w taki sposób, aby do ostatnich kart nie ujawnić jak finalnie potoczą się losy głównych bohaterów. W tej odsłonie Masłowska-Burnos dzieli czas fabularny na dwie części, na przeszłość i teraźniejszość, co zdecydowanie buduje napięcie, a fabuła wciąż zachowuje swój logiczny przebieg i spójność narracji, dzięki czemu Czytelnik wciąż nie gubi się w ciekawie zaplątanej treści.
Początkowo w prologu poznajemy kilkunastoletnią Majkę, która jest po tragedii rodzinnej, co rzutuje na całe jej dorosłe życie skomplikowaną naturę i postępowanie. Następnie mocno rozbudowany zostaje wątek osadzony w Opolu, w latach zanim Karewicz zaczęła pracę dla „Medicalu”. Poznajemy mechanizm działania układów i korupcji, napędzającej się niczym niezahamowaną pychą i bezkarnością Lenkiewicza i jego kompanów. Wszystkie elementy układanki zaczynają w przerażający sposób do siebie idealnie wręcz pasować, skłaniając tym samym do poważnej refleksji. Parę kochanków czeka niebezpieczeństwo, oraz bardzo trudne doświadczenia…
Wątek kryminalno sensacyjny zdecydowanie w ostatniej części jest najmocniej rozbudowany, a elementy pięknych aczkolwiek czasami trudnych miłosnych opisów idealnie w jego wkomponowane.
"W obliczu cierpienia wszyscy jesteśmy tacy sami, mądrzy czy głupi, bogaci czy biedni cierpimy tak samo."
Dodał: agnieszka3201
Dodano: 27 VI 2017 (ponad 8 lat temu)
00
"Wszedł do sypialni w spodniach od piżamy, tors miał odkryty, umięśniony. Gdzieś na wysokości pępka zawieruszyła się kropla wody przyniesiona przez niego spod prysznica. Powędrowała w głąb spodni, sprytnie zostawiając mokry ślad, nie zorientował się, co ta kropelka przejrzysta wyczynia. Zawiesiłam na niej wzrok, on jednak nie zwracał na to uwagi, usiadł w fotelu i wpatrywał się we mnie..."
Dodał: agnieszka3201
Dodano: 27 VI 2017 (ponad 8 lat temu)
00
"Utracił coś bardzo cennego; tracił ten czas, kiedy dobijamy powoli do brzegu i nie chodzi tu bynajmniej o nieuniknioną śmierć. Chodzi bardziej o piękny wiek dojrzałości, ale dojrzałości stabilnej. Kiedy niczego i nikomu nie musimy już udowadniać, nie musimy gnać w wyścigu szczurów."
Dodał: agnieszka3201
Dodano: 27 VI 2017 (ponad 8 lat temu)