Opowieść o Blanche i Marie

"Opowiedz mi o miłości tak, żebym zrozumiała. Opowiedz, jaka jest i jaka być powinna. Tego nie można opowiedzieć, wyszeptała jej do ucha Blanche, miłość nie istnieje po to, żeby ją rozumieć."

"Blanche powiedziała: - Nie jestem naiwna, wiem, że mnie kochasz, jednak nasza miłość jest teoretycznie niemożliwa. Wtedy odpowiedział jej: - Teoria jest dobra, ale nie może zmusić rzeczywistości do tego, żeby przestała istnieć"

"Wspomnienia też przecież można amputować, stają się fantomowe, niebolesne, jak amputowane członki Blanche - mimo to jeszcze do odzyskania - jak przedmiot z przeszłości: a zatem nic w końcu nie jest utracone, pozbawione znaczenia i treści."