Recenzje książki Sto pociech

Jedna po drugiej pociechy spływają Z nas rozmarzonych nad niemożliwym A my w swej śmieszności Zapomnieliśmy że ta płetwa naszą była Nim ręką się stała I o tańcach w skórach z mamuta Którego już nie ma Zostało echo lecz nie głuche Przetrwaliśmy Jak bicie serca Nawet we śnie pilne Strzegące granic Wiemy Tarsjusz miał swych potomków Niezbyt atrakcyjny Człek nim się nie zainteresował Te skrzydła błony najdrobniejsze kostki Wciąż działają A Kasandra pod popiołem Przed spopieleniem ostrzec próbował...