Jerzy Zaruba (1891–1971), jeden z najbardziej znanych rysowników, a zwłaszcza karykaturzystów. W dwudziestoleciu międzywojennym związany był ze znanymi pismami satyrycznymi, jak „Marchołt”, „Sowizdrzał”, „Wróble na dachu”, „Szarża”, „Cyrulik Warszawski” (gdzie był kierownikiem artystycznym). Publikował też w „Wiadomościach Literackich”. Prowadził aktywne życie towarzyskie – bywał i zapraszał. Okupację spędził w Warszawie, po wojnie zaś związał się ze „Szpilkami” i z „Przekrojem”.
Był bardzo cenionym ilustratorem książek (między inny mi „Wiecha”), zajmował się scenografią, projektował kukiełki do szopek politycznych. Mieszkał w Aninie, prowadził dom otwarty, w którym kwitło życie towarzyskie, przyjaźnił się m.in. z Tuwimem i Gałczyńskim. Znany był z błyskotliwego dowcipu.
Poza ogromną liczbą prac graficznych pozostawił po sobie dwie książki: Z pamiętnika bywalca („Iskry” 1958) i Patrząc na Warszawę („Sztuka” 1959). Ta pierwsza do dziś jest przywoływana, druga mniej znana. Zdecydowaliśmy się na połączenie ich w jednym tomie – obie mają bowiem charakter wspomnieniowy i obie w zasadzie związane są z Warszawą. [edytuj opis]
Czytelnicy tej książki polecają
Niestety zbyt mało osób przeczytało tę książkę, aby móc polecić Ci inne publikacje.
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo:
Oceń tę książkę:
Dodał: 