III nagroda w drugiej edycji konkursu prozatorskiego Wydawnictwa ZNAK
Podobał mi się żywy, mięsisty i obrazowy język tej powieści. To barokowe studium afektu. (Olga Tokarczuk)
Powieść osadzona w mrocznych realiach XVII-wiecznej Polski. Anna Alojza, wdowa po hetmanie Chodkiewiczu, ucieka wraz ze swoim dworem z kresowego, ogarniętego wojną Ostrogu. Bohaterka jest ucieleśnieniem wszystkich obsesji swej epoki; spędzając czas na modlitwach i postach, ukrywa przed światem swą okrutną i pełną namiętności osobowość. Tajemnice jej natury zdaje się przenikać woźnica, którego Anna ocaliła z kazamatów. Jemu też opowiada historię swojego życia - ten przebłysk szczerości i porozumienia będzie go wiele kosztował.
Zarówno opisy rozterek Anny, jak i pełnego okrucieństwa i przemocy ówczesnego świata, czyta się z wypiekami na twarzy. Książka nastrojem przypomina film Tarkowskiego o Andrieju Rublowie. [edytuj opis]
Czytelnicy tej książki polecają
Niestety zbyt mało osób przeczytało tę książkę, aby móc polecić Ci inne publikacje.
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo:
Oceń tę książkę:
Dodał: 