pseudonim Spiridion Prawdzicki, hrabia (1812-1859), polski poeta, dramatopisarz, prozaik. Uważany za jednego z "trzech wieszczów".
Studia na wydziale prawnym Uniwersytetu Warszawskiego przerwane 1829. Następnie wyjechał do Szwajcarii, gdzie zapoznał się z literaturą i myślą europejską. Pod wpływem ojca, generała W. Krasińskiego, lojalnego wobec cara, powstrzymał się od udziału w powstaniu listopadowym i innych przedsięwzięciach patriotycznych, co stało się jego kompleksem. Do końca życia przebywał za granicą, głównie we Francji i Włoszech, zmarł w Paryżu, pochowany został w podziemiach kościoła w Opinogórze, gdzie znajduje się też dawna siedziba rodu Krasińskich.
Początkowo pisał powieści historyczne nawiązujące do tzw. romansu gotyckiego oraz prozy W. Scotta: Grób rodziny Reichstalów (1828), Władysław Herman i dwór jego (1830), Agaj-Han (1834). Do największych dzieł należą dramaty: Nie-Boska komedia (1835), ukazująca wizję rewolucji plebejskiej skierowanej przeciwko arystokracji, oraz filozoficzno-historyczny Irydion (1836).
W Trzech myślach... (1840) dał wyraz zaniepokojeniu kierunkiem rozwoju świata, odchodzącego od tradycyjnych wartości chrześcijańskich. Poemat profetyczny Przedświt (1843) prezentował nurt mesjanizmu.
Stanowczym sprzeciwem wobec ideałów i spisków rewolucyjnych w kraju były Psalmy przyszłości (1845), proponujące postawę solidaryzmu narodowo-religijnego, z czym polemizował J. Słowacki. W rezultacie Krasiński zaczął się przeciwstawiać wszelkiej działalności patriotycznej, dążącej do podważenia istniejącego ładu.
Także m.in.: Pisma (tom 1-8, 1912), Dzieła (tom 1-12, 1931), Dzieła literackie (tom 1-3, 1973), Listy do ojca (1963), Wiersze wybrane (1972), Listy do Delfiny Potockiej (1975). [edytuj opis]
"Widziałem wszystkie stare zbrodnie świata ubrane w szaty świeże, nowym kołujące tańcem - ale ich koniec ten sam, co przed tysiącami lat - rozpusta, złoto i krew"
Dodał: mademoiselle
Dodano: 18 IX 2010 (ponad 14 lat temu)
Oceń twórczość tego autora:
Dodał: 
