Wojciech Noszczyk

"W pewnej chwili nie miałem przed oczyma ludzkich postaci, a jedynie odwłoki brzęczących owadów. Nie podobni do nas, uformowani raczej na kształt i wizerunek włochatych much."

"Tak, pamiętam wszystko! Pamiętam, bo któż nie zdoła zachować tego, z czym się zaprzyjaźnił, co wyśnił w najskrytszych pragnień zmartwieniach?"

"Odniosłem wrażenie, że przyjdzie nam wszystkim uczyć się od nowa tego, co zostało utrwalone w tłumnej pamięci jako akt patetycznej adoracji. Jednak milczałem nadal, aż do bólu zaciskając zęby."