Lucy Christopher

"Nienawidziłam cię za wszystko, za to, że czułam się tak bezradna, gdziekolwiek bym poszła, za to, że zupełnie straciłam nad sobą kontrolę. Nienawidziłam cię za te rozedrgane myśli w mojej głowie, za całe to pomieszanie… za to, jak nagle we wszystko zwątpiłam. Nienawidziłam cię za to że postawiłeś moje życie na głowie, a potem rozbiłeś je na kawałki. Ale nienawidziłam cię jeszcze za coś. W tamtej chwili i w każdej następnej, odkąd mnie opuściłeś, byłam w stanie myśleć tylko o tobie. Chciałam, żebyś był w tym mieszkaniu. Chciałam, żebyś mnie obejmował, żeby twoja twarz było obok mojej. Pragnęłam czuć twój zapach. I wiedziałam, że nie mogę, że nie powinnam tego mieć. I tego nienawidziłam najbardziej. Tej niepewności z tobą związanej. Przez ciebie moje życie było w niebezpieczeństwie, ale... kochałam cię też. Albo tak myślałam. Nic z tego nie miało sensu"

"Dziwne to było: myśleć o kimś, kogo nienawidziłam, jako o mojej jedynej nadziei"

"Ale jedno było jasne, nie byłam już zwykłą dziewczyną. Stałam się celebrytką. Moja twarz sprzedawała gazety. Miliony gazet. Sprawiała, że ludzie oglądali dzienniki. Ale w tamtej chwili, z żakietem na głowie, kiedy ci wszyscy faceci w skórzanych kurtkach na mnie wrzeszczeli, czułam się raczej jak przestępca.Byli jak pijawki, chcieli wyssać każdy drobiazg, jaki zaistniał między nami na pustyni... chcieli wiedzieć wszystko. Uczyniłeś mnie sławną, Tyler. Sprawiłeś, że cały świat się we mnie zakochał. A ja to znienawidziłam."