(ur. 2 lutego 1894 w Wołsku, Rosja, zm. 20 listopada 1947 w Otwocku[1]) – polska pisarka, autorka książek dla dzieci. Była współautorką Elementarza dla I klasy z 1938 r. W latach 1935-39 była członkiem zespołu redakcyjnego pisma dziecięcego "Słonko".
Pochodziła ze szlacheckiej rodziny Prus-Niewiadomskich, herbu Prus. Jej ojciec, Roman Mieczysław Prus-Niewiadomski był budowniczym kolei. Matka Józefa Kamila z Rudnickich była znaną malarką, siostrzenicą Wojciecha Gersona.
w 1913 r., tuż przed I wojną światową, ukończyła gimnazjum w Warszawie. W tym samym roku zachorowała na gruźlicę i leczyła się w sanatorium w Dusznikach Zdroju. Choroba płuc stale się odnawiała i stała się w końcu przyczną jej śmierci.
Jeszcze przed wkroczeniem Niemców do Warszawy w sierpniu 1915 r. wyjechała z matką do ojca w Gruzji, który już od pięciu lat przebywał tam kierując jako inżynier budową strategicznych linii kolejowych. Po wybuchu rewolucji październikowej w Rosji wróciła przez Odessę we wrześniu 1918 r. wraz z rodzeństwem i rodzicami do kraju.
Wyszła młodo za mąż za Karola Duszyńskiego (1889-1959), mierniczego z Rohatynia, gdzie przebywała od 1918 r. W 1925 r. wróciła z mężem do Warszawy i rozpoczęła pracą literacką. Rodzonych dzieci Julia i Karol nie mieli, jedynie przysposobionego syna Mariana Duszyńskiego. W 1942 r. zachorowała ponownie na płuca i mieszkała od tego czasu w Otwocku pod Warszawą.
Julia Duszyńska pochowana jest wraz z mężem Karolem Duszyńskim na cmentarzu Bródnowskim.
Julia Duszyńska była autorką czytanek szkolnych i książek dla dzieci. Pisywała także fraszki. W latach 1935-1939 była członkiem zespołu redakcyjnego pisma dziecięcego "Słonko", a w latach 1937-1939 tygodnika dla starszych dzieci „Poranek”. [edytuj opis]
Oceń twórczość tego autora:
Dodał: 
