Izolda Kiec

Literaturoznawczyni, teatrolożka, kulturoznawczyni. Zajmuje się literaturą (głównie poezją) i teatrem (popularnym i emigracyjnym) XX wieku oraz badaniem form popularnych (przede wszystkim kabaretem, piosenką i musicalem) oraz metodologią badań kultury popularnej. Inspiruje ją krytyka feministyczna, gender studies i szkoła nowej krytyki, zwłaszcza metoda tzw. bliskiego czytania. W 2014 roku założyła Fundację Instytut Kultury Popularnej, której jest prezeską i w ramach której współtworzy m.in. projekt Archiwum Kultury Popularnej, jest redaktorką naczelną rocznika „Studia z Kultury Popularnej” oraz redaguje serię wydawniczą Wielkopolskie Mikrohistorie.

W 1989 roku uzyskała tytuł magistra w zakresie filologii polskiej na Wydziale Filologii Polskiej i Klasycznej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, w 1993 – tytuł doktora nauk humanistycznych za rozprawę zatytułowaną Zuzanna Ginczanka. Życie i twórczość. W latach 1990-1997 była członkiem, a od 1995 również sekretarzem redakcji miesięcznika „Czas Kultury”. W latach 1993-2009 pracowała w Instytucie Filologii Polskiej UAM, początkowo w Zakładzie Dramatu i Teatru, od 2003 kierowała Pracownią Literatury i Sztuk Popularnych. W 1994 otrzymała stypendium Fundacji Nauki Polskiej dla młodych pracowników nauki. W 1999 uzyskała tytuł doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa i teatrologii. W latach 2009-2014 była zatrudniona na stanowisku profesora nadzwyczajnego w Wyższej Szkole Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa w Poznaniu, pełniąc funkcje kierownika Katedry Kulturoznawstwa oraz w roku akademickim 2011/2012 dziekana Wydziału Humanistycznego. Opracowała program studiów dla kierunku kulturoznawstwo (pierwszego i drugiego stopnia), z unikatową specjalizacją na drugim stopniu studiów: Kultura popularna, realizowaną w latach 2010-2014. W latach 2009-2017 pracowała w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej (Uniwersytecie Humanistycznospołecznym SWPS) w Warszawie (na kierunku kulturoznawstwo). W 2014 uzyskała tytuł profesora zwyczajnego w zakresie kulturoznawstwa. W 2016 roku wyróżniona przez Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego odznaką Zasłużony dla Kultury Polskiej. W 2016 roku stypendystka MKiDN w dziedzinie: literatura. Od 2017 roku pracuje w Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu, w Katedrze Kuratorstwa i Teorii Sztuki.

Jest autorką licznych biografii kobiet: Zuzanna Ginczanka. Życie i twórczość (1994), Halina Poświatowska (1997) oraz opracowań poświęconych teatrowi i kabaretowi: Teatr służebny polskiej emigracji. Z dziejów idei (1999), Złodzieje szczęścia, czyli Agnieszki Osieckiej sposób na życie (2000), Wyprzedaż teatru w ręce Błazna i Arlekina… czyli o kabarecie (2001), W kabarecie (Wrocław 2004), W szarej sukience? Autorki i wokalistki w poszukiwaniu tożsamości (2013), Historia polskiego kabaretu (2014), Czy chce pan być powieszony w sympatycznem towarzystwie? Czyli poznańskie kabarety artystyczne dwudziestolecia międzywojennego (2015). W 2020 roku nakładem Wydawnictwa Marginesy opublikuje nową, rozszerzoną, uzupełnioną i pogłębioną, biografię Zuzanny Ginczanki.

źródło opisu: http://fundacja-ikp.pl/o-nas/ oraz https://marginesy.com.pl/

źródło zdjęcia: https://marginesy.com.pl/
[edytuj opis]