„Jest to pogranicze prozy i poezji, bo precyzyjnie komponowane, krótkie opowiadania tej poetki rodzą się z takich samych błysków i skojarzeń jak poezja i są tak samo skondensowane. Drugą charakterystyczną a mistrzowską cechą zarówno prozy, jak i poezji Irit Amiel są nieprzewidywalne, wręcz zaskakują...
Bohaterami tej książki są ludzie skazani na ocalenie. Tacy, którzy o swoim bagażu doświadczeń mówić nie mogą, czy też nie chcą. Autorka stara się przełożyć wieloletnie milczenie postaci żyjących w "izraelskim tyglu" na mowę literacką. Opowiada losy "osmalonych" w sposób tak uczciwy, zwięzły i prosty...
Ocena czytelników: - (oddanych głosów: 0)
