Halina Popławska

"A na świecie znowu zaczynała się wiosna. Kto jednak mógł cieszyć się przebudzeniem natury,
kogo czarowały młoda zieleń, szczebiot ptaków, czy malownicze wschody i zachody słońca? Kto w
południe grzał się w jego promieniach, a nocą liczył gwiazdy i marzył o miłości przy pełni
księżyca? Kto wybiegał za miasto, by posłuchać szmeru strumyka i zerwać pierwsze fiołki, kto
wystawiał twarz na pieszczotę wiatru i wdychał z rozkoszą zapach świeżej ziemi? Czy byli tacy?
Niestety! Paryż wydawał się cmentarzem i stolicą umarłych, których nie zdążono jeszcze
pogrzebać. Sztywni i obcy snuli się po ulicach tego świata, na pół zobojętniali na jego sprawy i
wymogi."