Najnowsze recenzje książek

Jestem pozytywnie zaskoczona tą książką. Podchodziłam do niej dosyć sceptycznie i długo się zastanawiałam, czy w ogóle się za nią zabierać, ale Mikołaj Marcela jest totalnie wiarygodny w tym, co robi. Przede wszystkim traktuje młodego człowieka z szacunkiem, dzieli się z nim różnymi rozwiązaniami, a nie patrzy z góry. Pamiętam, jak jedną z technik nauki opisanych w książce, stosowałam sama sto lat temu w szkole i robiłam to po prostu intuicyjnie. Wiadomości, których miałam się nauczyć, powtarza...

Mimo że fabuła powieści niespiesznie się toczy, tak jak życie nad Bugiem, czytało mi się ją z wielką przyjemnością. Dużo w niej prześmiesznych scen i postaci jak na przykład policjant Trembowiecki. Do tego senna, zapyziała wieś Mielnik n. Bugiem. Książkę napisano zaledwie 15 lat temu, a czułem jakbym cofnął się w czasie co najmniej dwa razy tyle. Policję przedstawiono jako nieudolną, funkcjonariuszy jako półgłówków, a metody pracy przypominały te z epoki PRL-u. Mam wrażenie że pisarka nie fantaz...

Tytułowy "Człowiek, który widział więcej" ma na imię Augustin, to osoba na wskroś nieszczęśliwa, bezdomny, osierocony, odtrącony przez społeczeństwo, wyśmiewany i poniżany, ciągle głodny. Posiada jednakże unikatowy dar, widzi zmarłych, tych którzy nie do końca odeszli. Nie wszystkie dusze mogą odejść, nie pozwalają im na to bliscy, nie mogący pogodzić się ze śmiercią, mający do nich żal. Augustin pracuje w brukowcu, bezduszny szef posyła go na ulicę by tam szukał materiałów, potrącony przez Hosi...

Nikki uciekając od przytłaczającego ją miasta postanawia zaszyć się w domku po babci w Prescott. To właśnie tam kiedyś spędzała każde swoje wakacje. Już na początku nie ma lekko, firma której zleciła zajęcie się domkiem i przygotowanie go na jej przyjazd zupełnie nie zrobiła nic. Mało tego chatka stoi miedzy terenami wykupionym przez klub motocyklowy, którego prezesem jest Paxton, którego nie znosi. Jak się można domyślić klub chce odkupić od Nikki działkę by móc rozkręcić interes. Główna bohate...

Jedna po drugiej pociechy spływają Z nas rozmarzonych nad niemożliwym A my w swej śmieszności Zapomnieliśmy że ta płetwa naszą była Nim ręką się stała I o tańcach w skórach z mamuta Którego już nie ma Zostało echo lecz nie głuche Przetrwaliśmy Jak bicie serca Nawet we śnie pilne Strzegące granic Wiemy Tarsjusz miał swych potomków Niezbyt atrakcyjny Człek nim się nie zainteresował Te skrzydła błony najdrobniejsze kostki Wciąż działają A Kasandra pod popiołem Przed spopieleniem ostrzec próbował...

"Świąteczny dyżur" to fragmenty szpitalnego dziennika, konkretnie przepracowane dniówki autora w okresie bożonarodzeniowym. Rozdziały są króciutkie i dowcipne, humor autora sprowadza się do wyszydzania innych, uwypuklania głupoty i lekkomyślności. Nie raz i nie dwa pojawia się coś obrzydliwego albo z podtekstem. Znalazłam informację, że autor nie jest już lekarzem, przerzucił się na karierę stand-upową. Cóż, to wiele wyjaśnia! Wyobraźcie sobie, że taką treść przenosimy na scenę kabaretową, aż s...

Poniedziałek, początek tygodnia i pierwszy dzień po weekendzie ... czyli moment w jakim trzeba się po raz kolejny zmierzyć z prozą życia, która właśnie najostrzej daje się we znaki. W tym dniu zdarzyć się może wiele, a nawet jeszcze więcej, niektóre niespodzianki potrafią być prawdziwie zabójcze. Podobno jaki poniedziałek taki cały tydzień, szczęście, że nie zawsze to powiedzenie ma odbicie w rzeczywistości, ale czasem się potwierdza. W takim wypadku można zapomnieć o tym, że wtorek to dopiero p...

Nie zawsze noc przynosi ukojenie od dnia, tak samo jak niekiedy dzień wcale nie przynosi ulgi od tego co wydarzyło się w godzinach nocnych. Nasilający się mrok rozjaśniany jest przez słońce, ale nie zawsze ono umie przebić się przez wszystko złe co miało miejsce. Jedynie ktoś bliski może pomóc w wydostaniu się z sennej mary, która czasem wciąż gdzieś się błąka, czekając tylko na dogodny moment by znowu dać o sobie znać. Łatwo zapomnieć o tym co miało miejsce w koszmarnym śnie, ale czasem pamięć...

Zastanawialiście się kiedyś czy może istnieć prawdziwa przyjaźń między kobietą a mężczyzną? To dosyć życiowe pytanie... Znam osoby, które odpowiedziałyby twierdząco, ale i przecząco. Osobiście uważam, że może istnieć przyjaźń damsko-męska, bez podtekstów seksualnych, o ile oczywiście obie strony grają fair. Drugie pytanie nad jakim należałoby się zastanowić to czy można po wielu latach przyjaźni zamienić ją w miłość? I tutaj odpowiedź nie jest już taka prosta... Spotkały się podczas studiów w O...

Niedawno recenzowałam książkę "Kocham Nowy Jork", którą oceniłam bardzo dobrze, a dziś czas na jej drugą część, zatytułowaną bardzo podobnie "Kocham Paryż". Kontynuacje niestety najczęściej mają to do siebie, że każdy kolejny tom jest coraz słabszy, jednak w tym przypadku śmiało można powiedzieć, że im dalej tym lepiej, jednak nie obyło się także i bez wad. Isabelle Lafleche to autorka zaskakująca i bardzo oryginalna. Można powiedzieć, że do pisania zainspirowało ją życie, jej własne. Podob...

„Rodzina nie do końca idealna” to kontynuacja książki „Pokusy i łakocie”. Opowiada dalszą historie Clarie i Cartera. Ich znajomość zaczęła się nie typowo, gdyż dziewczyna usilnie chcąc stracić dziewictwo uwiodła nieznajomego na studenckiej imprezie. Jednorazowa przygoda kończy się poczęciem dziecka, lecz Carter i Clarie spotykają się po kilku latach. Przez ten czas nieustannie o sobie myśleli i kiedy spotkali się ponownie, postanowili stworzyć związek. W drugiej części śledzimy próby oświadczy...

Liz od zawsze wierzyła, że można mieć wszystko – dobrą pracę, świetnego męża i szczęśliwą rodzinę. Z chwilą gdy awansuje na wysokie stanowisko w telewizji jej życie przewraca się do góry nogami. Nowy szef nie akceptuje kobiet na kierowniczych stanowiskach, rywalka w pracy utrudnia jej życie a najlepsza przyjaciółka odbiera męża. Dotychczasowy świat Liz rozsypuje się w drobny mak. Nie może mieć wszystkiego, bo gdy poświęca cały swój czas pracy zaniedbuje dzieci, a kiedy opiekuje się swymi pociech...

Rachel jest młodą żoną Aszera – zamożnego Żyda. Jego marzeniem jest posiadanie syna, jednak Rachel nie może zajść w ciążę. Jego bratu się udało – Chorszid urodziła syna i jest bardzo dumna z tego powodu. Rachel nie może znieść jej szczęścia i pogardy w oczach męża, który nadal nie ma potomka. Dziewczyna modli się gorliwie o syna, robi wszystko, o co jest proszona, wypełnia swoje obowiązki żony. Jednak to nie wystarcza. Jak skończy się ta sprawa? Dziewczyna z ogrodu Parnaz Foroutan to powieść roz...

Katarzyna Misiołek wysoko postawiła poprzeczkę w "Ostatnim dniu roku". Czytając ją nie sądziłam, że w ogóle będzie ciąg dalszy, choć nie ukrywam, że to bardzo dobry pomysł, iż pojawiła się historia Moniki spisana w "Dziewczynie...". Często się zdarza, że drugie tomy nie dorównują pierwszym - tutaj jednak drugi jest naprawdę taki, że czapki z głów! Autorka wspaniale opisała ludzi - reakcje na różne bodźce, zachowania. Wzięła pod lupę tych złych i lepszych. Udowodniła, że wszyscy pragniemy tego, c...

Słowo wojna kryje w sobie najmroczniejsze ludzkie instynkty oraz najokrutniejsze zbrodnie, jest synonimem niewyobrażalnego zła i cierpienia niewinnych, którego ogromu żadne słowa nie oddadzą. Niesie z sobą śmierć, ból i ofiary, a gdy już dobiegnie końca pozostają po niej zgliszcza, rany nie umiejące się zabliźnić i przede wszystkim człowieka, czasem trzymającego się życia resztkami nadziei. Wojna zmienia wszystko i wszystkich, nie jest łatwo przetrwać to co z sobą niesie, a człowieczeństwo okazu...