Najnowsze recenzje książek

O ile "Alchemik" Paulo Coelho wciąga swoją tajemniczością, krok po kroku uwodzi i jako książka drogi daje za sobą podążać (i choć nie odkrywa w efekcie żadnych nowych prawd, to jednak czyta sie z przyjemnością), o tyle "Na brzeku rzeki Piedry usiadłam i płakałam" po prostu nudzi. Rozwleczona na kilkaset stron, gdzie na każdej z nich jest tekstu tyle, co kot napłakał (spokojnie na 1 stronie zmieściłyby sie ze 4, co z powieści uczyniłoby krótką nowelę). Czyta się szybko i wolno zarazem, bo treść d...

Miałam przyjemność przeczytać "Bez przebaczenia" Agnieszki Lingas-Łoniewskiej. Autorka przedstawia historię uczucia dwojga młodych ludzi, to wątek główny, ale nie jedyny. Oprócz rozkwitającego uczucia, które od samego początku natrafia na niezrozumienie otoczenia, mamy także ukazane więzi rodzinne, ich siłę - i tę wzmacniającą człowieka i tę osłabiającą ludzi. Jest też ukazana tajemnica, która zrodzona z kłamstwa kładzie się cieniem na dwóch pokoleniach, dopiero jej odkrycie pozwala bohaterom na...

Will Burrows ma czternaście lat, jego hobby to archeologia. Ojciec Willa jest kustoszem małego podmiejskiego muzeum i z całych sił wspiera swojego syna i podziela jego zainteresowania. Podlondyńska miejscowość, w której mieszkają położona jest w ciekawym miejscu, a wykonywane przez ojca i syna wykopy czasem prowadzą do zadziwiających zapomnianych miejsc. Will wtajemnicza w swoje sekretne hobby jedynego szkolnego kolegę Chestera i wspólnie z nim prowadzi kolejne badania. Chłopcy dostrzegają, że...

Niespieszna opowieść snuta w tej książce przenosi czytelnika do Finlandii lat trzydziestych ubiegłego wieku. Zimny, wiele miesięcy w roku skuty lodem kraj, jest domem dla ludzi targanych gorącą namiętnością, honorowych, głęboko przeżywających całe spektrum rozmaitych uczuć. Dziennikarka Iiris dowiedziawszy się o zdradzie męża wyrusza do odległej prowincji Olkikumpu, by napisać artykuł o powstającej tam inwestycji związanej ze składowaniem promieniotwórczych odpadów. Próbuje też dojść do siebie,...

Trudno jednoznacznie zakwalifikować tę powieść do kryminałów. Owszem, jest w niej sporo o dochodzeniu w sprawie morderstwa i pracy policji, ale to śledztwo pojawia się jakby mimochodem - wtedy, gdy główna bohaterka idzie do pracy to jest o morderstwie, kiedy natomiast ma wolne, to jest o wszystkim innym. Oczywiście, trochę przesadzam, ale w bibliotece, z której wypożyczyłam powieść, także nie była ona zakwalifikowana do książek kryminalnych. Jeśli chodzi o intrygę kryminalną: Główna bohaterka s...

"Pani Bovary to ja" - tak miał odpowiedzieć Flaubert pytany o źródło inspiracji do napisania powieści. Autor został postawiony przed sądem pod zarzutem obrazy moralności po ukazaniu się tej książki. Kim jest Madame Bovary? Tytułową bohaterką, która czytała za dużo romansów i to właśnie one przywiodły ją do zguby. Świat, o którym czytała był zupełnie inny - zamczyska, rycerze walczący o swoje damy, piękne bale... A tu - zwykły mąż, Karol i szara codzienność. Zaczęła poszukiwać namiastki książko...

Wampir Lestat to kontynuacja bestsellerowego Wywiadu z Wampirem Anne Rice. Jeśli przeczytaliście pierszą część Kronik Wampirów i nie wiecie czy zabrać się za kolejny tom mogę wam poradzić – przeczytajcie, ponieważ – moim skromnym zdaniem – druga część jest o wiele, wiele, wiele lepsza od pierwszej. Lestat, który po przeczytaniu pierwszej części jest krwiożerczym, nieczułym i brutalnym wampirem doskonałym, niesamowicie nas zaskakuje. Gdy skończyłam tą książką zapałałam ogromną miłością do głów...

Piękna rzecz.Klasycznie piękna Ma i akcję , i barwne postacie,które dialogują ze sobą językiem żywym, bezpretensjonalnym, zapierające dech opisy przyrody, nieposkromioną fantazję- jednak ,jak i reszta składników powieści, będącą podporządkowaną powieści jako całości. Książkę można czytać i jako tzw.przyjemne czytadło, bo autorka snuje opowieśc w sposób ciekawy i po prostu organiczny(nie czuje się fastryg, sztukowan, kombinacji), i można ją wręcz...kontemplować jako danie, powiedzmy,poetyckie...

Mam wrażenie, że moja opinia może "odkrywać" niewielką część fabuły, więc czytacie na własną odpowiedzialność ;) Ciężko mi pisać o tej książce. Ciężko ze względu na to, że jest w niej masa różnych treści, a ja nie chcę napisać postu objętości zbliżonej do pracy maturalnej, bo nikt się nie pokusi o czytanie "Fortepian we mgle" jest powieścią monumentalną pod właściwie każdym względem – bohaterów, historii, języka, stylu… Głównym bohaterem tej powieści jest Clemens, wrażliwy chłopiec (...

Kilka nieznanych opowiadań o Mikołajku, jego kumplach, rodzicach i sąsiedzie tylko rozbudziło mój apetyt na więcej. W prezentowanym tomie opowiadań Mikołajek jak zwykle tłucze się z kolegami, daje się ponieść swojej bujnej wyobraźni, przeżywa rzeczywistość z rzadko spotykaną intensywnością. Opowiadania Goscinnego oprócz dawki humoru i optymizmu mają niewątpliwie funkcję kształcąca, która nie zawiera się w formie morału lecz w osadzeniu fabuły opowiadań w epoce odległej współczesnym dzieciom. Są...

Jak głosi notka z tyłu okładki jest to: „Zbiór szokujących, jak sam główny bohater, artykułów na temat popularnego serialu „Dr House”.” Wśród dwudziestu jeden esejów o tematyce związanej bardziej lub mniej bezpośrednio z głównym bohaterem serialu (bo przecież jest kilka artykułów poświęconych nie tyle Gregowi, co innym postaciom np.: Wilsonowi, Cuddy, czy „Kaczuszkom”) można natrafić na naprawdę smakowite kąski. Poza dogłębną analizą wrednego usposobienia dr House’a autorzy serw...

"Rasmus rycerz Białej Róży" zakończył serię książek o nastoletnim detektywie Kalle Blomkviscie. Tytułowy Rasmus jest pięciolatkiem, który wraz z ojcem wynajmuje jeden z domów w miasteczku, by tam w spokoju spędzić lato. Ojciec Rasmusa jest naukowcem, który stał się sławny za sprawą opracowania wzoru na lekki i nieprzepuszczalny metal czy inny materiał ważny dla rozwoju techniki. Od momentu spotkania z Ewą-Lottą i jej przyjaciółmi mały Rasmus marzy o tym, by zostać członkiem bractwa Białej Róży....

Cztery kobiety pracują w fabryce gotowych zestawów obiadowych. Trzymają się razem wspierając przy wyczerpującej fizycznie pracy. Po pracy zazwyczaj wypijają razem kawę na terenie zakładu, chwilę rozmawiają, a potem ich drogi się rozchodzą. Trudno nazwać przyjaźnią tę więź, która wytworzyła się między nimi. Każda z nich jest nieszczęśliwa, każda ma nieudane życie i poczucie porażki. Praca, którą wykonują jest dla nich niczym więcej, jak źródłem utrzymania, choć niektóre z nich egzystują na skraju...

Zachwyciłam się stroną graficzną książki tak bardzo, że musiałam ją natychmiast zacząć czytać. Odłożyłam kilka pozycji, których lekturę zaczęłam w ostatnich dniach i wyruszyłam w podróż po Wenecji. Samo przebywanie w pobliżu tego wydawnictwa napawa radością - nietypowy wymiar, gruby papier, ilustracje przedstawiające rzeczywiste ujęcia Wenecji oraz rysunki i impresje na temat tego miasta.Ta książka to hołd złożony miastu i jego mieszkańcom. Opisy wnętrz oraz budynków są tak realistyczne, że zam...

W porównaniu do poprzedniego tomu fabuła nabiera tempa. Moim zdaniem tom 2 "Miasto popiołów", jest równie wspaniały jak "Miasto kości". Każdy rozdział czyta się z zaciekawieniem i zapartym tchem. Wiele zwrotów akcji i niespodziewanych wątków sprawia, że z przyjemnością wraca się do książki po raz kolejny. Polecam zarówno nastolatkom, jak i starszym czytelnikom lubiącym ten rodzaj fantastyki. Co do okładki- nie jest zła. Jest całkiem niezła, lecz w porównaniu do okładki wydania Amerykańskiego,...