Najnowsze recenzje książek

Po przeczytaniu zaledwie nieco ponad trzecią część powieści, powiedziałem sobie dość, dalej nie dam rady. Wątki, w tym główny, historia tropienia i próby zabicia potwora, zwanego przez niektórych nawet szatanem, była dosyć ciekawa. Natomiast to co mnie irytowało i odpychało to język tej powieści, drętwy, nieadekwatny, wręcz sztuczny. Ludzie Lodu muszą zmierzyć się z bestią straszną, bo zdolną zabijać wzrokiem, a nawet samą swoją obecnością. Pokonać ją próbują, oddziały kapitana Dristiga, jedn...

"Gildia magów" rozpoczyna trylogię Czarnego Maga. To także początek moich doświadczeń czytelniczych z Trudi Canavan. Powieść czyta się szybko, mamy w niej dosyć wartką akcję i brak zbędnych opisów. Taki styl pisania przypomina mi podobny minimalizm występujący w Wiedźminie. Brak tu poetyckości opisów. Bohaterowie przynajmniej ci najważniejsi, są dobrze nakreśleni, jednak czym mniej ważny bohater, tym jest bardziej nijaki. To co mi się nie podobało to, dosyć dziwny stosunek autorki do złod...

"Złodziejka książek" to powieść w której znaleźć można przykłady zachowania człowieczeństwa mimo wojny. Język książki jest plastyczny, obrazowy, Pan Markus nie strzela co chwilę fajerwerkami, choćby mógł. Unaocznia rzeczywistość wojenną w Niemczech, głód, strach, niepewność jutra. Pokazuje postawy Niemców wobec Żydów zarówno ich prześladowania jak i pomoc im. Wojna to czas w którym wychodzi na jaw prawdziwa natura człowieka. Jest zdolny w imię ideologii bestialsko katować i mordować, lub też...

"- Słuchajcie, a jak żeście to zrobili, że tak przypominacie Lenina i Dzierżyńskiego? - zaciekawił się Arek. - To tak wrodzone czy charakteryzacja? Bo przecież nie operacja plastyczna. - Jesteśmy prawdziwi - wyjaśnił Feliks. - A nie mówiłem, że zajebiście mocny towar? - ucieszył się ich młody wspólnik" "Wieszać każdy może" jest ciekawą satyrą. Pilipiuk rozśmieszył mnie w tym zbiorze opowiadań wielokrotnie. Pośmiać się można zarówno z naszej wsi, uprzedzeń, oszustw, podejrzliwości, okrucieństw...

Pewnym paradoksem jest stwierdzenie, że Terry Pratchett przyzwyczaił nas do oryginalności i nietuzinkowego humoru. Ale właśnie tak jest powieści ze Świata Dysku są niepowtarzalne, wręcz unikatowe. "Panowie i damy" są jedną z lepszych pozycji cyklu. Pełno w nich humoru, który powala nam patrzeć na siebie z dystansu. Postacie są bardo dobrze skonstruowane, w pełni jakby to powiedzieć "prawdziwe". Akcja tego 14 tomu Świata Dysku toczy się w Królestwie Lancre. Jednym z najmniejszych Królestw. Ma o...

"Grę na wielu bębenkach" tworzy dziewiętnaście opowiadań. Niestety nie prezentują one sobą równego poziomu. Po pierwszych dwóch bardzo ciekawych, było parę nudnych, parę oryginalnych, później trochę mdłych, nie w moim guście. Częstym tematem tego zbioru jest pisanie i czytanie książek. To jaka jest relacja między pisarzem a czytelnikiem. Czy można pisać o sobie szczerze, czy pisanie ma sens. Opowiadania zostawiły we mnie pewne żywe obrazy, tak już jest że Pani Olga umie malować słowem. Bardzo ma...

Orson Scott Gard w "Grze Endera" przedstawia straszną wizją tego co może nas teoretycznie czekać w przyszłości. Dzieci które, by przetrwać, walczą ze sobą na śmierć i życie. Młodociani przestępcy organizujący się w grupy. Zepsucie moralne społeczeństwa, ludzie pełni agresji, nienawiści, władczości. Nowe zdobycze techniki, na tle tej degrengolady nic nie znaczą. A jakby tego było mało, wszyscy są obserwowani przez władze. Każdy ich ruch jest pilnie śledzony, ludzie stają się pionkami w Grze. P...

"Miłość w czasach zarazy" jest napisana tak wyszukanym językiem, że bardzo często musiałem sięgać do słownika, by zrozumieć sens niespotykanych słów. Rzecz dzieje się w Ameryce Południowej, w mieście nad wybrzeżem Morza Karaibskiego. Końcem XIX i na początku XX wieku. Nie jest to napisane wprost, ale z opisu tła historycznego łatwo się domyślić. Składnia zdań jest nietypowa, czasem brakuje przecinków, przez co musiałem wracać do początku zdania by je zrozumieć. Gabriel Garcia Marquez zlepia z gl...

"Ruiny Gorlanu" napisane są lekkim piórem. Książka bardzo wciąga, zarówno dzięki przygodom jakie dane jest nam przeżyć wśród bohaterów, z którymi trudno się nie utożsamić. Jak i dlatego, że pełna jest barwnych, plastycznych opisów. Język powieści jest ciepły, niemal pogodny. Tego brakuje w zdecydowanej większości współczesnej fantasy. John Flanagan pisze dosyć zwięźle, nie pozwala nam na nudę, ale w zdaniach zawiera wszystko co jest niezbędne dla takiej powieści. Bohaterowie w zdecydowanej więk...

"Złodzieja Pioruna" czyta się z wielką przyjemnością. Jest napisany lekko, z humorem, a jednocześnie pełno tu przygód i ciekawych, oryginalnych postaci. W powieści Rick Riordan często nawiązuje do mitów greckich. Mitów są setki, podobnie jak bogów i herosów, faunów, driad, najad, minotaurów itd. Tak więc autor ma w czym wybierać i robi to ze smakiem. Sposób pisania przypomina mi "Harry'ego Pottera" i pierwsza część "Percy'ego Jacksona" jest równie dobra. Perseusz w zdrobnieniu Percy Jackson, t...

Największym walorem "Płonącego mostu" są zapierające dech w piersi przygody. Bohaterowie którzy, nie wahają się poświęcić życia, dla dobra sprawy. Powieść jest napisana zwięźle, czyta się ją szybko. Na stronach jest mało tekstu, dlatego ponad 300 stron, mija nam jak z bicza trzasnął. Książka jest przeznaczona raczej dla młodzieży, myślę gimnazjalistom może się najbardziej spodobać. Chociaż mój ponad 40-letni kolega uwielbia Zwiadowców. In minus powieści zaliczyć trzeba, nielogiczny przebieg pe...

Nie ma cienia przesady w stwierdzeniu które przeczytałem na tylnej okładce książki. Mianowicie Simon Beckett to: "Mistrz emocji, nastroju, strachu i tajemnicy." Powieść bardzo wciąga, czyta się ją z zapartym tchem. Akcja toczy się szybko, bez przestojów. Ten angielski autor umie idealnie oddać nastrój danej sytuacji, czy też zdarzenia. Opisy chociażby pogody, pełne są poetyckości, czyta się je ze smakiem. Nie brak także opisów bestialstwa jakiego dopuszcza się psychopata, seryjny morderca, na s...

"Moje życie z Mozartem" bardzo mnie rozczarowało. Autor atakuje nas swoją egzaltacją, prawie na każdej stronie. Jego przemyślenia nie wnoszą prawie nic nowego. Ta krótka ponad stu-stronicowa książeczka jest bardzo chaotyczna. Ciężko stwierdzić by napisano ją w formie epistolarnej, gdyż Mozart do którego zwraca się autor, nie żyje już niezłych paręset lat. Nie mogą się zatem wzajemnie indagować, opowiadać o sobie i nie tylko, czy wzajemnie się słuchać. A to jest w moim rozumieniu sensem dialogu....

"Aparatus", jak najczęściej u Pilipiuka bywa, jest zbiorem opowiadań. Napisane są one lekkim stylem, parę ma oryginalny klimat. W każdym z nich jesteśmy w innym miejscu, czasie, inne postacie są z nami. Jednak nasz archeolog i pisarz w jednej osobie, w tych utworach popisał się średnią formą. Nie potrafił mnie wciągnąć, oderwać o życia codziennego. Czytało mi się je szybko, mimo tego że nie znałem znaczenia wielu wyrazów. Autor popisuje się ogromną wiedzą z bardzo wielu dziedzin. Jednak przez t...

"Kasztanka" to wspaniale napisana, ciekawie skonstruowana, chwytająca za serce nowela Czechowa. Tytułową kasztanką jest suczka. Jej właściciel, stolarz, bardzo źle ją traktuje, głodzi, rozgniewany bije. Jego syn także znęca się nad pieskiem. Podczas jednej z wędrówek pijany stolarz gubi kasztankę. Zmarzniętą i głodną przygarnia sztukmistrz cyrkowy. Nowy pan, czule się nią opiekuje, nigdy nie brak jej jedzenia i miłych ciepłych słów. Autor opisuje świat z perspektywy psa, wiele mówiąc o naszych...