Najnowsze recenzje książek

W pierwszej części "Uczty dla wron" tempo akcji znacznie spada. Znów mamy mrowie postaci, o większości z nich autor jedynie wspomina. Po raz kolejny musiałem zmierzyć się z ogromnym pesymizmem moralnym pisarza. A postać którą w prologu polubiłem, mianowicie Pate już na wstępie zostaje uśmiercony. Nawet obrzędy religijne są czymś strasznym i obrzydliwym. Prorok topi w morzu swoich wiernych, składając z nich ofiarę. Jednocześnie wierząc że gdy zginą w odmętach wody połączą się z bogiem. Przez...

"Szkodliwy szpital" jest moim siódmym spotkaniem z "Serią Niefortunnych Zdarzeń". Nie przeczytałem "Akademii Antypatii", nie było jej w bibliotece. Jak na powieść dla dzieci, ta jest trochę dziwna. Dużo w niej wtrętów autora, które nagle zatrzymują akcję. Ta toczy się szybko, ale większość wydarzeń nie mogłaby mieć miejsca. Nie mogłaby ponieważ są opisane w sposób nielogiczny, żeby nie rzec niedorzeczny. Rodzeństwo Baudelaire jest, niewiarygodnie inteligentne jak na swój wiek, ale są to też o...

Ostania część "Trylogii Czarnego Maga" rozkręca się bardzo powoli. Pierwszy i drugi rozdział autorka przeznacza na przypomnienie nam treści poprzednich tomów. Książka jest napisana zwięźle i lekko, przyjemnie się ją czyta. Niestety bohaterowie są, poza paroma wyjątkami nijacy. Brak tu nastrojowego klimatu, czy też poetycznych opisów. Trudi Canavan powoli rozwija kilka wątków, przy czym, zdarza jej się powtarzać te same treści. Powieść należy do przygodowej fantasy, mało w niej przemyśleń. Dużo...

Nie ma cienia przesady w stwierdzeniu które przeczytałem na tylnej okładce książki. Mianowicie Simon Beckett to: "Mistrz emocji, nastroju, strachu i tajemnicy." Powieść bardzo wciąga, czyta się ją z zapartym tchem. Akcja toczy się szybko, bez przestojów. Ten angielski autor umie idealnie oddać nastrój danej sytuacji, czy też zdarzenia. Opisy chociażby pogody, pełne są poetyckości, czyta się je ze smakiem. Nie brak także opisów bestialstwa jakiego dopuszcza się psychopata, seryjny morderca, na s...

"Powolność" to moje trzecie spotkanie z Milanem Kunderą. Spotkanie po wielu latach, poprzednie książki bardo mi się podobały. Niestety tym razem się rozczarowałem. Nie jest to zwyczajna powieść, raczej zbiór przemyśleń. Nawet akcja, której jest bardzo niewiele, służy jako osnowa luźnym rozważaniom. "Powolność" jest napisana bardzo chaotycznie. Brak tu głównego tematu, czy też najważniejszego bohatera. W zdecydowanej większości są oni nijacy. Czeski twórca, napisał ją po francusku, tam emigrow...

"Wotum nieufności" jest dla mnie drugim spotkaniem z twórczością Remigiusza Mroza. Twórczością przez wielu bardzo cenioną a także popularną. Jednak ta ponad 600-stronicowa powieść będąca przykładem political-fiction nie przypadła mi do gustu. Pan Remigiusz zanudza, przybliżając nam marketing polityczny, public-relations, kłamstwa i kłótnie naszych włodarzy. Ta pozycja nie jest napisana z pisarskim zacięciem, a akcja toczy się dosyć wolno. Jedynie miejscami czytało mi się ją z przyjemnością. In...

"Moje życie z Mozartem" bardzo mnie rozczarowało. Autor atakuje nas swoją egzaltacją, prawie na każdej stronie. Jego przemyślenia nie wnoszą prawie nic nowego. Ta krótka ponad stu-stronicowa książeczka jest bardzo chaotyczna. Ciężko stwierdzić by napisano ją w formie epistolarnej, gdyż Mozart do którego zwraca się autor, nie żyje już niezłych paręset lat. Nie mogą się zatem wzajemnie indagować, opowiadać o sobie i nie tylko, czy wzajemnie się słuchać. A to jest w moim rozumieniu sensem dialogu....

"Aparatus", jak najczęściej u Pilipiuka bywa, jest zbiorem opowiadań. Napisane są one lekkim stylem, parę ma oryginalny klimat. W każdym z nich jesteśmy w innym miejscu, czasie, inne postacie są z nami. Jednak nasz archeolog i pisarz w jednej osobie, w tych utworach popisał się średnią formą. Nie potrafił mnie wciągnąć, oderwać o życia codziennego. Czytało mi się je szybko, mimo tego że nie znałem znaczenia wielu wyrazów. Autor popisuje się ogromną wiedzą z bardzo wielu dziedzin. Jednak przez t...

"Pana Lodowego Ogrodu" czyta się jak poezję, pełną niespotykanego klimatu. Dużo tu opisów natury która ma istotny wpływ na przebieg akcji. Książkę mimo jej sześciuset stron z okładem, czyta się szybko, gdyż styl ma lekki. Jest to powieść z gatunku płaszcza i szpady. Przeżywamy mnóstwo pojedynków na śmierć i życie, z tym że ludzie w nich biorący udział są wątpliwej konduity moralnej. Przez co bardzo bestialsko się ze sobą obchodzą. Mamy częste zwroty akcji. Mi niestety mimo licznych jej walorów,...

Ta krótka i bardzo zwięźle napisana bajka pełna jest przezabawnych przygód i Humoru przez duże H. Postać Pippi fascynowała mnie od najmłodszych lat, kiedy to oglądałem bodajże serial na podstawie książek Astrid Lindgren. Nie ma co, ta malutka osóbka będąca właścicielką dwóch rudych kucyków, piegów w przeogromnej ilości, ma charakterek i moc nie z tej ziemi. Moc potrafiącą podnieść zarówno konia jak i byka. Nawet urwać mu rogi gdyby ten zaatakował jej przyjaciół, bo nie znosi istnienia dzieci....

"Znak czterech" to krótki, niespełna dwustu-stronicowy kryminał. Jak na powieść która ukazała się w oryginale w 1890 roku, napisana jest bardzo zwięźle. Postaci Sherlocka Holmesa przedstawiać chyba nie trzeba, jest on symbolem detektywa. Jest bardziej rozpoznawalny niż jego następca Hercules Poirot. Powieść napisana jest ze smakiem, wyczuwalny jest w niej klimat dekadencji. Charakterystyczny dla książek schyłku XIX wieku. Akcja toczy się szybko, w pewnych momentach trochę zwalnia. Śledztwo jak...

"Bardzo cienka linia oddziela upór od głupoty" "Czy możesz zranić kogoś, kto nic nie czuje?" "Czy gdybym się sklonował i uprawiał seks z samym sobą, to czy byłby to samogwałt czy kazirodztwo?" "Jeden fałszywy ruch" to moje siódme spotkanie z twórczością Harlana Cobena. Trzecie z jego nietuzinkową postacią Myronem Bolitarem. Powieść czyta się bardzo szybko, gdyż napisana jest lekkim piórem, zwięźle, mnóstwo w niej humoru. Autor umie przykuć uwagę, z każdą stroną śledztwo prowadzone przez agen...

"Morze potworów" jest świetną powieścią nie tylko dla młodzieży. Mnie osobie już prawie w średnim wieku, bardzo się podobała. Rick Riordan, posiada niezwykły talent by przykuć uwagę czytelnika, niesamowitymi, ciekawymi przygodami. By oderwać od rzeczywistości i przenieść w świat wyobrażony, a przy tym umie przekonać nas do prawdziwości tego świata. Do tego powieść jest napisana lekko, plastycznie, ale osadzona w dosyć ponurym klimacie. Autor znakomicie zna mitologię grecką, bardzo często i umie...

"Prowadź swój pług przez kości umarłych" jest powieścią bardzo oryginalną. Oryginalność polega zarówno na temacie jak i sposobie jego zapisania. No bo co by było gdyby zwierzęta mściły się na ludziach za wyrządzone im krzywdy. Sarenki działając w grupie, zabijają najpierw "Wielką stopę" a potem komendanta policji. Myślę że powieść można zaliczyć do podgatunku, realizmu magicznego. Olga Tokarczuk dzieli się z nami wieloma ciekawymi i nader trafnymi spostrzeżeniami. W powieści jest wiele pełnych...

"Syrenka" to moje szóste spotkanie z twórczością Camilli Läckberg. Twórczością niskich lotów, w której wątki w miarę ciekawe, przeplatają się z nudnymi. Pani Camilla atakowała mnie potokiem słów. Raz to słodszymi niż karmel, innym pełnymi boleści nad nieszczęściami rodzinnymi. To bolała nad matką, która musi przewijać dzieci, karmić, sprzątać i tak dalej i od nowa. To nad mężem którego nikt nie rozumie. No po prostu Pani Camilla ma serce pojemne jak przedwojenna wanna. Ale przecież są jeszcze...