| "Wiedział, że kłamię, a ja wiedziałem, że on wie. Trudno o większe porozumienie między dwojgiem ludzi." |
| ChaReck dodał: 17 XI 2009, 15:38:03 |
głosy: +2 | -0 |
|
| "Kiedy zostaliśmy sami, obejrzałem dokładnie kubek od środka i wytrzepałem z niego przyklejonego do ścianki zaschniętego karalucha.
– Co was sprowadza do Hezu? – zagadnąłem, podnosząc wzrok na szlachcica, choć miałem nadzieję, iż jest na tyle bystry, by nie pomyśleć, że zwracam się z tym pytaniem do martwego robaka." |
| ChaReck dodał: 17 XI 2009, 15:37:27 |
głosy: +1 | -2 |
|
| "Kiedy ginie inkwizytor, czarne płaszcze ruszają do tańca." |
| ChaReck dodał: 17 XI 2009, 15:36:28 |
głosy: +3 | -0 |
|
| "A przecież pochwała ust wroga jest więcej warta niż peany wyśpiewywane przez przyjaciela." |
| ChaReck dodał: 17 XI 2009, 15:36:10 |
głosy: +5 | -0 |
|
| "Zupełnie nie wyczuwał niebezpieczeństwa. Był niczym naiwny rozbitek, który zastanawia się, co też muska go po nogach i dlaczego to coś wystawia trójkątną płetwę znad powierzchni wody." |
| ChaReck dodał: 17 XI 2009, 15:35:47 |
głosy: +2 | -0 |
|
| "To prawda, że odważni nie żyją wiecznie – pozwoliłem sobie na odpowiedź. – Lecz tchórze nie żyją wcale." |
| ChaReck dodał: 17 XI 2009, 15:35:19 |
głosy: +7 | -0 |
|
| "Czemuż mam zgłębiać miłość, szukać jej zawzięcie? Jest od Boga i ludzkie przekracza pojęcie. Ja studiuję nienawiść z ogromną pilnością, bo tę namiętność mam w swej władzy przecie." |
| ChaReck dodał: 17 XI 2009, 15:34:24 |
głosy: +1 | -0 |
|
| "Ktoś kiedyś, margrabio, powiedział, że przeraźliwą rzeczą jest zasypiać ze strachem, iż się nigdy nie obudzicie. Ja zasypiam ze strachem, że następnego dnia jednak się obudzę..." |
| ChaReck dodał: 17 XI 2009, 15:33:58 |
głosy: +2 | -0 |
|
| "Chcesz umrzeć, głupcze, żałując, że nigdy nie odważyłeś się na krok, który zawsze pragnąłeś uczynić?" |
| ChaReck dodał: 17 XI 2009, 15:33:18 |
głosy: +2 | -0 |
|
| ""W górze rozległo się buczenie i pojawiło wrażenie ruchu. Włosy mu się zjeżyły i mrówki przeszły po całym ciele.
Coś białego falowało na drodze na granicy mgły, kilkanaście metrów dalej. Nagle ruszyło i popłynęło w jego stronę; miało ludzką postać od pasa w górę, a od pasa w dół wlokło za sobą rozmazaną smugę. Zjawa przepłynęła obok, jakby Michael nie istniał, i zniknęła we mgle kłębiącej się za nim.
Sidh powietrza, pomyślał Michael - Meteoral, jak ten, którego widział idąc z domu Lamii do miasta. Porwał z ziemi kij i odskoczył na skraj szlaku, gdzie przykucnął w wyższej trawie drżąc i starając się nie rzucać w oczy..."" |
| Cirilla dodał: 17 XI 2009, 13:09:53 |
głosy: +0 | -0 |
|
