Na książkę składa się siedem tekstów, w których autor rozwija swoją bardzo osobistą koncepcję powieści europejskiej. Kundera odwołuje się do twórczości Rabelais'go, Cervantesa, Sterne'a, ale przede wszystkim do mistrzów środkowoeuropejskich, jak Kafka, Musil, Broch, Gombrowicz.
W dialogach, powołując się na własne utwory, autor analizuje najsubtelniejsze "techniczne" problemy, zwłaszcza sztukę kompozycji. [edytuj opis]
"(Kryterium dojrzałości: zdolność przeciwstawienia się symbolom. Ale ludzkość coraz bardziej młodnieje.)"
Dodał: hania884
Dodano: 05 I 2015 (ponad 9 lat temu)
00
"KOMIZM. Tragizm wraz z pięknym złudzeniem wielkości człowieka przynosi nam pocieszenie. Komizm jest okrutniejszy: brutalnie ujawnia błahość wszystkiego."
Dodał: hania884
Dodano: 05 I 2015 (ponad 9 lat temu)
00
"NIEDOŚWIADCZENIE. (...) Żegnamy się z dzieciństwem, nie wiedząc, czym jest młodość; pobieramy się, nie wiedząc, czym jest małżeństwo, i nawet kiedy zaczynamy się starzeć, nie wiemy dokąd idziemy: starcy są niewinnymi dziećmi starości. W tym znaczeniu ziemia człowieka jest planetą niedoświadczenia."
Dodał: hania884
Dodano: 05 I 2015 (ponad 9 lat temu)
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo:
Oceń tę książkę:
Dodał: 