Nie wiadomo gdzie, kiedy i w jakich dokładnie okolicznościach rozgrywa się akcja tej powieści. Nie wiadomo, kim dokładnie są jej bohaterowie i czego poszukują. Nie jest jasne, dlaczego zachowują się tak, jak się zachowują. Wiadomo, że jest szaro, ponuro, smutno i bardzo niebezpiecznie. Że Maria Savari, główna bohaterka, młoda kobieta, przybywa, najprawdopodobniej w poszukiwaniu wolności, do pewnego miasta wraz z dwójką małych dzieci, mężem i parą przyjaciół z niewielkiej wsi, leżącej na północy, co równoznaczne jest z granicą świata. Trzymająca cały czas w napięciu książka Marianne Gruber to powieść o państwie, które mimo pozorów wolności jest państwem totalitarnym. To także opowieść o próbie przekraczania granic i nadziei na odzyskanie miłości i wolności.
Kiedy w 1986 roku Stacja pośrednia została opublikowana w Austrii, odebrano ją jako swego rodzaju powieść science-fiction, można jednak domniemywać, że autorka oparła się na powojennych doświadczeniach swojego kraju, gdy Austria była podzielona na kilka stref okupacyjnych. Dziś wiemy dużo o totalitaryzmach i obraz ukazany przez Gruber nie wydaje się utopią. To książka niezwykle aktualna jako wszechstronna diagnoza systemów polityczno-ekonomicznych, w których człowiek skazany jest na niepowodzenie oraz izolację. [edytuj opis]
Czytelnicy tej książki polecają
Niestety zbyt mało osób przeczytało tę książkę, aby móc polecić Ci inne publikacje.
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo:
Oceń tę książkę:
Dodał: 