Komentarze do książki Dallas ’63

Ach, "Dallas'63" to była wspaniała uczta przez te kilka dni. Wiecie, jakie są najlepsze książki? Takie, które "siedzą" wam w głowie. "Dallas'63" wprost nie chciało mnie opuścić ani na chwilę. Przy śniadaniu, w szkole, oglądając telewizor, sprzątając, odrabiając lekcje, ucząc się. Nawet podczas rozmowy z kimś uciekałam gdzieś myślami do fabuły, a także śniła mi się po nocach. Bo Stephen King po prostu po raz kolejny mnie zaczarował. Pomysł nie pierwszy raz wykorzystany, a jak to King, przedstawił wszystko w ciekawy i niezwykle drobiazgowy sposób. Do tego historia miłości, która nie była przesadzona ani patetyczna, a jednak King przedstawił ją tak, że nie miałam wątpliwości, że jest to miłość przez duże M. Zakończenie jest świetne, absolutnie w moim stylu. Te ponad 850 stron warte jest czasu, nie tylko fanów Kinga, ale także innych czytelników. Kawał dobrej roboty, panie King.

Stephen King jakiś czas temu napisał bardzo fajną książkę nawiązującą do zamachu na JFK i usadowioną w czasach bardzo ciekawych dla Stanów Zjednoczonych, przełomie lat 50. i 60. Przeczytałem - było warto.

Po pierwsze King rysuje przed czytelnikiem szczegółowy świat bez zakazów palenia, benzyną w cenie wody, a "terroryzm" jest jednym z wielu haseł w słowniku wyrazów obcych. I widać, że się perfekcyjnie do tego przygotował.

Książkę, pomimo dość sporych gabarytów (ponad 800 stron piechotą nie chodzi), czyta się praktycznie jednym tchem. Jest lekkie sajens fikszyn, efekt motyla z nieodłącznymi podróżami w czasie, jest wątek miłosny, jest horror, thriller i ... historia, u której progu staje główny bohater.

Ma on okazję udaremnić jedno z najważniejszych i najbardziej doniosłych wydarzeń ubiegłego wieku - zamach na Johna Kennedy'ego. Mamy tu szczegółowe perypetie rodzinne L.H. Oswalda (zabójcy Kennedy'ego), mamy kulisy działań FBI i wiele, wiele innych bardzo ciekawych wątków i smaczków, które pozwalają zapomnieć o niemałej wadze tego tomiszcza i zadowolą wymagających.

Jest to moja pierwsza pozycja Kinga, którego książki bardziej znam z ich ekranizacji, ale z pewnością sięgnę po kolejne, bo facet swoim dorobkiem i tą powieścią udowodnił, że nie wyszedł z formy i najwidoczniej w najbliższym czasie nie ma zamiaru z niej wychodzić. Polecam z całego serduszka.

http://damrathisation.blogspot.com/

Nie wstrząsnęło mną, d*py nie urwało, nie zmusiło do jakichś szczególnych refleksji. A tego na ogół spodziewam się po Kingu i na ogół to dostaję. Lubię, gdy King nie stroni od obyczajowych wątków, ale lubię też, gdy jednocześnie nie stroni od mroku i grozy w swoich opowieściach - bo czytam go hurtowo głównie ze względu na jego wkład we współczesną literaturę grozy. Tutaj nie czułem takiego suspensu jak podczas lektury Ręki Mistrza czy chociażby Pod Kopułą. Fakt, nie miałem do czynienia z powieścią grozy, ale Zielona Mila też nie była horrorem, a trudno było mi się oderwać od lektury, a i po trochę mną potelepało emocjonalnie.
Fajny miał Stefan pomysł na opowieść o podróży w czasie i o miłości, i to jest dobra opowieść - tylko ja czegoś innego oczekiwałem. Podobało mi się kingowe przedstawienie lat sześćdziesiątych i wraz z rosnącą liczbą stron na liczniku w głowie wykiełkowała mi myśl, że Dallas 63 to taka kingowa odpowiedź na serial Mad Men, który uwielbiam i który King uważa (IMHO niesłusznie) za telenowelę z dużym budżetem.
Summa summarum, książka dobra, ale zdecydowanie nie wejdzie do mojej czołówki opowieści Stefka.

Jest to naprawdę bardzo dobra książka, która przenosi czytelnika do przeszłości, do wydarzeń historycznych. Jest mieszanką kilku gatunków literackich, gdzie każdy znajdzie coś dla siebie. Powieść wciąga jak wir.
Polecam naprawdę warto.