Wypadły z szuflady. Czarno-białe, mocno pożółkłe. Podniszczone, czasem dziwnie ucięte. Każda fotografia to inna historia z czasów okupacji, Powstania Warszawskiego lub późniejszych. Wydobyta z pamięci autorki, która podczas wojny była dziewczynką, lub opowiedziana przez jej krewnych i przyjaciół. Czasem detal na zdjęciu wystarczy, by przywołać wspomnienie. Na przykład to o babci walczącej o wolność w… sklepie z perfumami, gdzie składowała broń i odbierała dzieci uratowane z getta. Albo to o schronie przy ulicy Puławskiej – dzieci uczyły się tam rozpoznawać dźwięki samolotów i nawiązywały przyjaźnie na całe życie. O poznanym przez autorkę Leopoldzie Staffie, o ukochanej cioci Janinie Pollakównie, legendzie warszawskich teatrów, o okupacyjnej działalności kawiarni „U Aktorek”… Ale też o głodzie, zbieraniu kartofli na polu ostrzeliwanym przez Niemców, lęku o ojca – powstańca. Rozsypane fotografie ocalają od zapomnienia „tamte straszne, a przecież tak niezwykłe, tak bogate w wydarzenia, czasem nawet po prostu zabawne dni”. [edytuj opis]
Czytelnicy tej książki polecają
Niestety zbyt mało osób przeczytało tę książkę, aby móc polecić Ci inne publikacje.
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo:
Oceń tę książkę:
Dodał: 