"Odtąd jednak widziała go, ilekroć spoglądała w lustro, i uśmiechała się wówczas do siebie sekretnie, bo w tych zwierciadłach były czyste ubrania, gładka skóra, lśniące włosy, podczas gdy ona pamiętała o chropowatej czerni zwierzęcego błota. Nie śniły się jej już słonie, nie bała się pustkowi zaokiennych, chyba nawet przestała tęsknić za rodzicami, za Farstone. Tylko jedna wątpliwość pozostała, teraz jeszcze spotęgowana przez to, co Judas rzekł podczas swojej wizyty w Puermageze - czy mianowicie on o tym wiedział, czy to zaplanował, czy również za to płacił zakonowi...? Słonie."
Dodał: Laaadyred
Dodano: 28 I 2010 (ponad 14 lat temu)
