Osobisty dziennik i zarazem esej o umieraniu, to hołd oddany przez Davia Rieffa matce, Susan Sontag, i jej ostatniej, przegranej bitwie z rakiem. Odważne, szczere i pełne skrajnych emocji świadectwo dziewięciu miesięcy choroby Sontag to jednocześnie intymna analiza związku matki z synem oraz głęboka refleksja na tym, jak pomóc poważnie choremu walczyć o życie, a kiedy trzeba - umrzeć z godnością. Rieff nie udziela na to pytanie łatwych odpowiedzi. Zastanawia się raczej, na czym polega i jakie emocje wywołuje zderzenie ze śmiercią. Syn musi się zmierzyć z gorzkim poczuciem winy tego, który przeżył, musi postawić sobie bolesne pytania, poradzić z poczuciem, że nie zrobił wystarczająco wiele. Próbuje także zrozumieć sens i przyczyny namiętnego pragnienia życia, które sprawia, że chory - tak jak Sontag - jest gotów zrobić wszystko, by wyrwać się chorobie. Opisując bohaterskie zmagania matki, podkreślając wsparcie ze strony lekarzy, ale dając także wgląd w bezduszność postępowania medycznego i gwałtowność targających chorym i jego bliskimi emocji, Rieff wykracza poza indywidualną historię i opowiada o zmaganiu z ciałem, śmiercią i stratą. [edytuj opis]
Czytelnicy tej książki polecają
Niestety zbyt mało osób przeczytało tę książkę, aby móc polecić Ci inne publikacje.
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo:
Oceń tę książkę:
Dodał: 