"Dokumenty przedstawione w niniejszym tomie dotyczą strategii walki naczelnych władz PRL z organizującą się opozycją. Wraz z powstaniem 23 września 1976 roku Komitetu Obrony Robotników (KOR) aktywność opozycjonistów stała się systematyczna i skupiona na zasadniczym celu - pomocy dla represjonowanych robotników Radomia i Ursusa.
Istnienie jakichkolwiek form sprzeciwu i oporu wobec władzy nie mieściło się w logice systemu, którego jedną z zasad była jednomyślność obywateli. Dowodem owej jednomyślności miały być frekwencja oraz wyniki wyborów do Sejmu i rad narodowych, rytualny i jednomyślny przebieg akademii i zebrań, publicznych dyskusji, a także zawartość prasy, treść publicystyki radiowej i telewizyjnej. Uporządkowany i schematyczny obraz świata i kraju miał źródło w uchwałach najwyższych instancji PZPR, powielanych przez niższe, ubranych w instrukcje, referaty i wytyczne, które docierały do wszelkich komórek propagandy, środków informacji, ogniw administracji. Ci którzy odmawiali dostosowania się do tych rytuałów jednomyślności byli eliminowani z aktywności publicznej, a zwykle też stawali się przedmiotem zainteresowania Służby Bezpieczeństwa. Na łamanie tych reguł, podejmowanie krytyki polityki rządzących i zasad systemu, decydowali się nieliczni. Powstanie i działalność KOR-u stały się szczególnie wielkim wyzwaniem dla aparatu władzy". [edytuj opis]
Czytelnicy tej książki polecają
Niestety zbyt mało osób przeczytało tę książkę, aby móc polecić Ci inne publikacje.
Oceń tę książkę:
Dodał: 