Pete Sampras

Pete Sampras (ur. 12 sierpnia 1971 w Waszyngtonie) – amerykański tenisista pochodzenia greckiego, zwycięzca 14 turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej.

Dominował w tenisie męskim w latach 90.; w 1993 został po raz pierwszy liderem rankingu światowego 6 sezonów lata 1993-1998 kończył jako lider rankingu ATP – jest to rekord pod tym względem. Łącznie na 1. miejscu w rankingu ATP spędził 286 tygodni, co było rekordem aż do czasu pobicia go przez Rogera Federera (302 tygodnie). Pierwszy turniej wielkoszlemowy wygrał w 1990, pokonując w finale US Open Agassiego; ten sam zawodnik był przeciwnikiem Samprasa w jego ostatnim finale – także na US Open, w 2002. Również ten pojedynek, podobnie jak większość ze spotkań z Agassim (swoim największym rywalem w okresie dominacji), wygrał Sampras. Finał US Open 2002, rozegrany we wrześniu 2002, okazał się ostatnim meczem w karierze zawodniczej Pete Samprasa, który po wielomiesięcznym namyśle (i licznych spekulacjach medialnych) ogłosił zakończenie kariery w dniu inauguracji kolejnej edycji US Open, 25 sierpnia 2003.

Największe sukcesy przyniósł Samprasowi turniej wimbledoński; Amerykanin wygrał tu aż 7 razy (Jest to rekord pod tym względem) ex aequo z Brytyjczykiem Willianem Renshawem i Szwajcarem Rogerem Federerem, pozostając niepokonanym w latach 1993-1995 i 1997-2000. Przejął od Beckera przydomek Króla kortu centralnego na Wimbledonie (aktualnie ten przydomek należy do Szwajcara, Rogera Federera). Sampras wygrał US Open pięciokrotnie – w 1990, 1993, 1995, 1996 i w 2002 roku. Odnosił sukcesy także w Australian Open, gdzie zwyciężył dwukrotnie – w 1994 i 1997 roku, ponadto trzykrotnie był finalistą US Open (w latach 1992, 2000 i 2001) i jeden raz finalistą Australian Open (rok 1995), natomiast bez powodzenia startował na kortach Rolanda Garrosa; jego wielkim celem było zwycięstwo na paryskiej mączce, czego najbliższy był w 1996, kiedy uległ w półfinale Kafielnikowowi (późniejszemu triumfatorowi). Na kortach o nawierzchni ziemnej odnosił sukcesy rzadko, chociaż wygrał m.in. prestiżowy turniej Italian Open na kortach Foro Italico w Rzymie (1994).

W latach 1990-2000 regularnie kwalifikował się do turnieju Masters, za każdym razem (oprócz 1990) awansując co najmniej do półfinału. Wygrywał Masters pięciokrotnie (1991, 1994, 1996, 1997, 1999).
[edytuj opis]