Leonard Cohen

Urodził się w 1934 roku w Montrealu jako Leonard Norman Cohen, syn Mashy i Nathana Cohen, w średniozamożnej żydowskiej rodzinie (ojciec pochodził z Polski, a matka z Litwy). 15 sierpnia 1937 roku zmarł dziadek Leonarda ze strony ojca Lyon Cohen, człowiek niezwykle aktywny w społeczności kanadyjskich Żydów. Dzięki swojej rodzinie otrzymał solidną edukację na poziomie średnim i zaczął studia na anglojęzycznym McGill University w rodzinnym mieście. Choć był przeciętnym studentem, jeszcze w czasie studiów zdobył prestiżową nagrodę McNaughton Prize za osiągnięcia literackie. Rok po skończeniu studiów w 1957 wydał swój pierwszy tom poezji Let Us Compare Mythologies. Na przestrzeni następnych lat pisał i publikował poezję oraz wydał dwie powieści The Favorite Game 1963 oraz Beautiful Losers w 1966. Leonard Cohen w wywiadach często powtarza, że wziął się za śpiewanie, gdyż trudno było wyżyć z pisania. Biografowie nieco inaczej przedstawiają jego życie w tamtym okresie. Honoraria literackie, rządowe granty oraz dochody z rodzinnego przedsiębiorstwa wystarczały na wygodne życie. Leonard Cohen w tym czasie dużo podróżuje, prowadzi intensywne życie towarzyskie i erotyczne. Lubi otaczać się pięknymi kobietami i dopóki jest to legalne, eksperymentuje z LSD. Choć nauczył się grać na gitarze w wieku trzynastu lat, a wcześniej zaczął pisać piosenki, traktował muzykę w sposób czysto rekreacyjny i początkowo nie zamierzał zostać piosenkarzem. Zresztą nigdy nie był wybitnym instrumentalistą. Przypadkową sławę przyniosła mu piosenka Suzanne, której profesjonalną wersję nagrała folkowa piosenkarka Judy Collins. Stała się ona radiowym przebojem roku 1965. To właśnie Collins wprowadziła Cohena w środowisko muzyki folk. Namówiła Cohena, by wystąpił z nią na Newport Folk Festival w 1967. Od tego zaczyna się jego kariera wykonawcy. Wydany w tym samym roku album The Songs of Leonard Cohen zawiera takie nieśmiertelne przeboje artysty jak: Suzanne, Sisters of Mercy, So Long, Marianne, Hey, That's No Way to Say Goodbye. Album odniósł wielki sukces. Cohen śpiewający przy akompaniamencie gitary akustycznej i niewielkiego, łagodnie grającego zespołu, śpiewając nieco monotonnym, lecz bardzo ciepłym basem piękne poetyckie teksty, przesycone religijnymi i interkulturowymi aluzjami oraz zakrapiane humorem (najczęściej czarnym), utrafił w gusta intelektualnie zaawansowanych, lewicujących, zapatrzonych w kultury wschodu środowisk akademickich i literackich ówczesnej Ameryki. Kolejne płyty utwierdzały pozycję artysty. Przełomowym albumem Cohena był Death of a Ladies' Man wydany w 1977 i wyprodukowany przez legendarnego Phila Spectora. W wyniku zastosowania Spectorowskiej ściany dźwięku muzyka z tego albumu staje się pełniejsza instrumentalnie lub - jak nieraz twierdzą krytycy, przesadnie barokowa. Obok ostrzej grającej sekcji rytmicznej, elektrycznych gitar, instrumentów klawiszowych, aranżacje obejmowały także sekcję instrumentów smyczkowych. Choć album ten jest bardzo kontrowersyjny, na zawsze podniósł on rolę innych niż gitara prowadząca instrumentów w twórczości Cohena. Płyta Recent Songs oznacza powrót do poprzedniej stylistyki, jednak bogactwo instrumentarium zostało zachowane. Na kolejnej płycie, Various Positions, pojawiły się syntezatory, aby na kolejnej - I'm Your Man - całkowicie zdominować instrumentarium. Aż trzy utwory z następnego albumu The Future zostały wykorzystane w kontrowersyjnym, słynnym filmie Urodzeni mordercy. Z tego okresu (1979-1994) pochodzą takie wielkie przeboje artysty jak The Guests, The Traitor, Hallelujah, Dance Me to the End of Love, I'm Your Man, Everybody Knows, Closing Time, The Future, czy Democracy. Fenomenem jest ogromna popularność Leonarda Cohena w Polsce. W latach osiemdziesiątych był on w niej lepiej znany niż w rodzinnej Kanadzie. Było to zasługą popularyzatorskiej działalności Macieja Zembatego, jego (głównie wspólnych z Maciejem Karpińskim) tłumaczeń tekstów piosenek i wykonań polskich coverów. Gdy w 1985 Leonard Cohen przyjechał na trasę koncertową do Polski, był w stanie wypełnić olbrzymie hale koncertowe, mieszczące wielotysięczne widownie. Podczas pobytu w Polsce spotkał się z Lechem Wałęsą oraz wygłosił szereg prosolidarnościowych oświadczeń. W wyniku tego jego piosenki zniknęły z Polskiego Radia na wiele miesięcy. W 1997 cover piosenki I'm Your Man wykonał Bogusław Linda w filmie Sara. W 2009 piosenka I'm Your Man znalazła się na płycie Przemysława Gintrowskiego Kanapka z człowiekiem i trzy zapomniane piosenki w wykonaniu autora płyty. W latach 1994–1999 przebywał w Centrum Zen na Mount Baldy w okolicach Los Angeles. Wstawał o 2.30, przygotowywał posiłki dla swojego mistrza, potem medytował. W ciągu pięciu lat sam ocenił, że stał się innym człowiekiem. Wówczas, po nieomal dziesięciu latach braku aktywności artystycznej, Cohen wydał album Ten New Songs. Najbardziej znane utwory z tego wydawnictwa to In My Secret Life, Alexandra Leaving oraz Boogie Street. Leonard Cohen w 2007 roku. 24 października 2003 otrzymał z rąk gubernatora generalnego Kanady Adrianne Clarckson Order of Canada, najwyższe odznaczenie kanadyjskie, przyznane mu za wybitny wkład w rozwój kanadyjskiej kultury. W 2004 została wydana płyta Dear Heather. W 2005 okazało się, że artysta został pozbawiony środków na funduszu emerytalnym. Jego była przyjaciółka, jednocześnie menedżer Kelley Lynch sprzeniewierzyła ponad 5 milionów dolarów zostawiając jedynie 150 tysięcy. To stanowczo zbyt mało, biorąc pod uwagę fakt, że suma ta nie wystarczy na opłacenie należnych podatków artysty. W marcu 2006 Cohen wygrał sprawę sądową z byłą menedżer, gdy sąd nakazał wypłacenie przez nią $9mln na rzecz artysty. Od tego czasu ignoruje ona wezwania do zapłaty, w związku z czym, nie jest pewne czy Cohen odzyska całość zasądzonej sumy. W 2006 Cohen został uhonorowany członkostwem w Canadian Songwriters Hall of Fame. 24 listopada 2006 do polskich kin wszedł film "Leonard Cohen: I'm Your Man". To film dokumentalny, o jego wpływie na swoją twórczość mówią takie gwiazdy jak Bono i muzycy zespołu U2, czy Nick Cave. Sam Leonard Cohen opowiada o swoim życiu i marzeniach. 31 marca 2007 Leonard Cohen wystąpił w Sali im. Agnieszki Osieckiej w Warszawie (Polskie Radio Program 3) jako gość specjalny koncertu promującego płytę Anjani Thomas "Blue Alert". Cohen jest producentem "Blue Alert" oraz autorem tekstów. Zaśpiewał wraz z Anjani dwie piosenki: Never Got to Love You i Thanks For the Dance. 10 marca 2008 przyjęto go do Rock and Roll Hall of Fame. 13 stycznia tego roku zapowiedział pierwszą od 15 lat trasę koncertową w Kanadzie i Europie. Pierwszy występ odbył się 11 maja 2008 roku w Fredericton. Wystąpił m.in na festiwalu The Big Chill, Montreal Jazz Festival i Glastonbury Festival. Na początku jesieni 2008 roku wystąpił w Polsce na dwóch koncertach: 29 września we Wrocławiu i 1 października w Warszawie. Przez cały 2009 rok Leonard Cohen kontynuował swoją największą trasę koncertową. 25 lipca w Zagrzebiu odbędzie się pierwszy tegoroczny koncert, a 4 października Leonard Cohen wystąpi w katowickim Spodku.

www.wikipedia.pl
[edytuj opis]