Absolwent astronomii na Uniwersytecie Wrocławskim, doktorat i habilitacja z historii astronomii w Instytucie Historii Nauki PAN w Warszawie.
W 1995 „za popularyzację wiedzy o Wszechświecie” otrzymał Medal im. prof. Włodzimierza Zonna, przyznawany przez Polskie Towarzystwo Astronomiczne.
W 2007 roku Jarosław Włodarczyk opublikował w czasopismie Journal for the History of Astronomy pracę, w której udowadnia, że Mikołaj Kopernik stosował do obserwacji zaćmień Słońca camera obscura[1]. Włodarczyk porównał wyniki uzyskane przez Kopernika z wyliczonymi współcześnie maksymalnymi fazami zaćmień słońca we Fromborku. Różnice pomiędzy nimi mogły wynikać z błędów generowanych przez camera obscura.
Autor licznych artykułów (m.in. w Wiedzu i życiu) i tłumaczeń; wydał cykl zeszytów Niebo za oknem (dla lat 1999-2002), a także książki:
- Wędrówki niebieskie, czyli Wszechświat nie tylko dla poetów (1999)
- Historia naturalna gwiazdozbiorów (wraz z prof. Jerzym Dobrzyckim, 2002)
- Sen, czyli wydane pośmiertnie dzieło poświęcone astronomii księżycowej Jana Keplera (2004)
- Księżyc w nauce XVII wieku (2005)
- Tajemnica Gwiazdy Betlejemskiej (2005)
- Sherlock Holmes i kod wszechświata (2006)
- Astrologia: historia, mity, tajemnice (2008)
- Astronomia w dawnym Wrocławiu (2009; współautor Reimund Torge). [edytuj opis]
Oceń twórczość tego autora:
Dodał: 
