Najnowsze recenzje książek

"Czy wszyscy pisarze są pierdolnięci?! (…) Zdecydowana większość, a pozostali po prostu się dobrze kamuflują". Etos pisarza jako osoby niemal boskiej odpłynął w niebyt wraz z rozwojem internetu i wszelakich portali społecznościowych. Obserwuję to środowisko od ładnych już kilku lat i kolejne afery, jakie nim wstrząsają, tylko utwierdzają mnie w przekonaniu, że pisarz to też człowiek ze wszelkimi ułomnościami. Pomimo tego faktu, podziwiam Alka Rogozińskiego za to, że postanowił światek ten, do...

"Dzisiejsze książki są jak wszystko inne: masowe, tanie i jednakowe". Niełatwo jest w literaturze obyczajowej ukształtować w taki sposób warstwę fabularną, by pod płaszczem zewnętrznej, dość sztampowej warstwy z wątkiem miłosnym, przemycić jeszcze kilka innych, w tym nieco odrealnioną, pełną swoistego mistycznego tchnienia. Agnieszce Meyer się to udało i to już za pierwszym podejściem - w swoim debiucie. Agnieszka Meyer to od zawsze mól książkowy oraz marzycielka. Autorka pierwsze doświadczen...

"Większość życia raczkujemy zaledwie, a tylko czasami udaje się nam wstać i na wyprostowanych nogach iść do przodu". Jestem kobietą i wiem, że to właśnie kobiety lubią czytać najczęściej takie książki – o tym, że nasz los nie jest z góry przesądzony, o tym, że gdzieś tam czeka na nas szczęście oraz o tym, że mamy wpływ na nasze życie poprzez podejmowane decyzje. I o tym wszystkim właśnie jest autobiograficzna jak mniemam, książka Elżbiety Ceglarek. Książka, która w mojej opinii została po mac...

"Pozostałe rejestry jej umysłu nieustannie analizowały możliwości, wyobrażały sobie scenariusze". Z wielkim sentymentem wspominam moją fascynację całą sagą "Zmierzch", jaka miała miejsce ponad 10 lat temu. Nie ukrywam więc, że byłam bardzo ciekawa "nowego dziecka autorki", które reprezentuje zupełnie inny gatunek literacki niż romans paranormalny. I muszę szczerze przyznać, że "Chemik" to dość przeciętna książka, która nie wciągnęła mnie w takim stopniu, jakiego się po niej spodziewałam. Step...

"Pan Kot z politowaniem przyglądał się ekscesom starszych pań". Morderstwo to poważna sprawa, podobnie jak całe śledztwo dążące do wykrycia sprawcy zbrodni. Na szczęście, w literaturze oprócz mrożących krew w żyłach, poważnych kryminałów, istnieją także te mniej poważne, czyli komedie kryminalne, których głównym zadaniem jest rozbawienie czytelnika, poprawienie jego humoru i zwyczajne zapewnienie lekkiej rozrywki. Do tego zbioru mogę niewątpliwie dołączyć książkę "Przepis na zbrodnię" podczas...

"Życie rzadko przypomina hollywoodzką komedię romantyczną". Podobno przeciwności się przyciągają. Chyba coś w tym powiedzeniu jest, gdyż znam kilka przykładów par, które dobrały się ze sobą na zasadzie kontrastów. I nie mam zielonego pojęcia, jak radzą sobie takie osoby oraz jak niwelują różnice światopoglądowe, majątkowe i społeczne. Wiem natomiast jedno - życie potrafi być przewrotne, o czym przekonali się bohaterowie "Konkursu na żonę". Beata Majewska vel Augusta Docher to pseudonimy litera...

"Kryminały o wiele lepiej pisać, niż przeżywać w życiu". Wydawałoby się, że wszelakie konkursy piękności takie jak Miss Polonia, czy też Mister Polski to imprezy do cna wypełnione wszechobecną próżnością uczestników. Okazuje się jednak, że wybory najpiękniejszych z pięknych to także kocioł pełen zawiści, przeświadczenia o swojej wyjątkowości i… morderczych myśli. Oby nikt nie wziął sobie na poważnie pomysłu eliminacji potencjalnej konkurencji ukazanego w najnowszej książce Księcia Komedii Kry...

Aneta Jadowska zasłynęła serią o Dorze Wilk i jest teraz jedną z najbardziej popularnych polskich pisarek fantastyki. Szamański blues to jednak moje pierwsze zetknięcie z jej twórczością. Dość udane, choć fanką raczej nie zostanę. Witkacy jest policjantem ze zdolnościami magicznymi - widzi duchy i potrafi je odsyłać w zaświaty. Można przypuszczać, że to dostatecznie komplikuje mu życie - jak sam twierdzi trudno prowadzić przesłuchanie, kiedy duch wisi nad głową i prosi o przekazanie informacji...

Byłby to przeciętny romans historyczny, lub kryminał z historią w tle, gdyby autor nie zaznaczył wyraźnie, że chodzi tu o rodzinę Borgia … nie wiem dlaczego niekompletną. Autor usunął więcej niż połowę jej członków. Pisarz powieści historycznych ma prawo przedstawiać interpretację faktów kierując się własnymi sympatiami lub niechęcią, ale nie ma prawa zmieniać ich! Moje szanowne koleżanki z forum LC już zrecenzowały tę powieść. Zgadzam się z ich opiniami o postaciach historycznych tutaj uwieczni...

Bardzo piękna powieść, ciekawa, fascynująca, ale na pewno nie jest epopeją o dziejach Łodzi. Właściwie poza kilkunastoma nawiązaniami niewiele ma z tym miastem wspólnego. Jej akcja mogłaby się toczyć w każdym innym dużym ośrodku włókienniczym. Nie wiem, czy autor kiedykolwiek odwiedził Łódź. Mam wrażenie, że opisując ją opierał się na opowieściach ludzi znających to miasto. Dodam, że słabo znających. Pisząc o Łodzi wspomina jedynie ulicę Piotrkowską, Długą, Bałuty. Opisując swoich bohaterów nawi...

Kolejna powieść Tatiany Polakowej z cyklu „Żenia i Anfisa” nie sprawiła mi zawodu. Dwie nieco zwariowane, ale bardzo sympatyczne przyjaciółki nadal są opętane żądzą przygody. Trafił im się nieoczekiwany wyjazd do tajemniczego zamku zbudowanego na środku jeziora. Duchy, lochy, echa dawnych zbrodni – czegóż trzeba więcej, aby akcja się interesująco rozwinęła. Bogata, galeria postaci – słabowity Lew Nikołajewicz-właściciel zamku, wiecznie wystraszony Mścisław Naumowicz-adwokat. Oleg Mienszykow-bizn...

"A po co grzebać w historii rodzin, które żyją, mieszkają tuż obok?". Dobrze pamiętam ten moment, gdy pierwszy raz puściłam sobie starą płytę winylową naszych rodzimych wykonawców. To wówczas właśnie zaczęłam zachwycać się piosenkami, które swoją świetność mają już dawno za sobą. Odkrywanie starych nut było i jest nadal dla mnie, swoistą lekcją pokory i chwilą zadumy nad przeszłością, która już przeminęła. Przeczytanie "Białego latawca" okazało się dla mnie doświadczeniem podobnym. Ewelina Ma...

Magdalena Majcher zaczarowała mnie pierwszą powieścią, po którą sięgnęłam - "Wszystkie pory uczuć. Jesień". Była to lektura niezmiernie prawdziwa, pełna miłości, ale i tajemnic czy problemów. Czułam całą gamę emocji i nie mogłam doczekać się kolejnego tomu a kiedy nadszedł... No właśnie, czy warto było czekać? Tym razem uwaga czytelnika zostaje skierowana na ciepłą i pełną dobrych rad wychowawczynię domu dziecka - panią Różę. Już w pierwszym tomie dało się wyczuć, że kobieta coś ukrywa... Całe...

"A jak powszechnie wiadomo, receptą na szczęśliwe życie jest brak monotonii". "48 tygodni" czytałam w kilka lat temu w pierwszym wydaniu, gdy więc nadarzyła się okazja, by zajrzeć do tej książki po raz drugi, nie zastanawiałam się nawet chwilę. To bowiem sztuka pisać o codzienności w taki sposób, by rozterki i rutynę każdego naszego, zwykłego dnia, ukazać w nieco ironicznym stylu, jednakowoż pełnym humoru i realizmu. Autorce się to niewątpliwie udało. Magdalena Kordel zaczęła pisać książki, a...

"Zawsze się mówiło, że przodkowie odciskają swe piętno na kolejnych pokoleniach". Nie wyobrażam sobie swoich literackich przygód bez zgłębiania tajemnic dotyczących historii naszego kraju. I muszę przyznać, że dość często tajemnice te skupiają się wokół obszaru Dolnego Śląska, który stanowi dla wielu autorów, niewyczerpanie źródło inspiracji. Nie mogłam więc odmówić sobie lektury "Cienia przeszłości", czyli książki, która łączy w sobie tajemnicę z rejonem Dolnego Śląska. Młody genealog Adam F...