Najnowsze recenzje książek

Na książkę "Kot wśród gołębi" natknąłem się w Bibliotece Wojewódzkiej w Krakowie, zwanej Rajską. Od jakiegoś czasu nie przeczytałem żadnej książki Pani Agathy Christie, więc że tak to nazwę, stęskniłem się. Na początku w powieści mamy retrospekcję, która opisuje próbę ucieczki księcia Ali Yusufa. Niestety nieudaną, ginie w samolocie, którym wylatuje ze swoim przyjacielem Bobem Rawlinsonem. Chce uciec ponieważ w jego kraju Ramacie, dochodzi do rewolucji, przeciwko jego władzy. Jednak nie sam...

Mając przed sobą tak opasłe tomiszcze, nie obawiałem się bynajmniej jego rozmiarów. Byłem wielce rozochocony, mój apetyt czytelniczy sięgał zenitu, ponieważ wiedziałem że czeka na mnie Carlos Ruiz Zafón. Czeka ze swoim Cmentarzem Zapomnianych Książek. I wielkim błędem byłoby, nie przeczytanie pozycji wieńczącej tak wyśmienitą tetralogię. W "Labiryncie duchów" mamy mnóstwo wątków, które są splecione w spójną i logiczną całość. Lecz te wątki są bardzo mocno splecione, i dotyczą mrocznej przeszło...

"Czerwone gardło" czyta się równie przyjemnie jak inne powieści z cyklu o Harry'm Hole, jeśli nawet nie lepiej. Nie wiem jak to się dzieje ale Jo Nesbo umie przykuć uwagę, opisem zwyczajnej, trochę kiepskiej rzeczywistości. Pisarz maluje piórem bardzo realistyczne, zostające w pamięci obrazy, tworzy niepodrabialny klimat. W powieści występują liczne retrospekcje, do czasu Drugiej Wojny Światowej. Walczyli w niej także Norwegowie, po stronie faszystów. Autor nie bez powodu powraca do lat 1942 -...

"Grę na wielu bębenkach" tworzy dziewiętnaście opowiadań. Niestety nie prezentują one sobą równego poziomu. Po pierwszych dwóch bardzo ciekawych, było parę nudnych, parę oryginalnych, później trochę mdłych, nie w moim guście. Częstym tematem tego zbioru jest pisanie i czytanie książek. To jaka jest relacja między pisarzem a czytelnikiem. Czy można pisać o sobie szczerze, czy pisanie ma sens. Opowiadania zostawiły we mnie pewne żywe obrazy, tak już jest że Pani Olga umie malować słowem. Bardzo ma...

Pewnym paradoksem jest stwierdzenie, że Terry Pratchett przyzwyczaił nas do oryginalności i nietuzinkowego humoru. Ale właśnie tak jest powieści ze Świata Dysku są niepowtarzalne, wręcz unikatowe. "Panowie i damy" są jedną z lepszych pozycji cyklu. Pełno w nich humoru, który powala nam patrzeć na siebie z dystansu. Postacie są bardo dobrze skonstruowane, w pełni jakby to powiedzieć "prawdziwe". Akcja tego 14 tomu Świata Dysku toczy się w Królestwie Lancre. Jednym z najmniejszych Królestw. Ma o...

"Tożsamość Bourne" napisana jest znakomicie i ze smakiem to literacki rarytas. Czyta się ją lekko, tak jakby sama się czytała, wystarczy przewracać strony. Naprawdę bardzo wciąga, sprawia że można zarwać przy niej pół nocy. Mnóstwo w niej akcji mrożącej krew w żyłach: pościgów, strzelanin, bójek itp. Na tylnej stronie okładki znalazłem stwierdzenie, że w powieści jest więcej akcji niż u sześciu autorów sensacji razem wziętych. Po przeczytaniu tej pozycji, mam takie samo wrażenie. Postacią tytuł...

Bohaterami "Księgi dżungli" są dzikie zwierzęta oraz Mowgli. Chłopiec który od niemowlęctwa dorasta wśród wilków. Jakimś dziwnym trafem pomiędzy panterami, słoniami, małpami, żyją wilki czy niedźwiedzie. Trochę to dziwne, ale widocznie autor miał taką koncepcję. Książka jest zbiorem opowiadań, które zgrabnie się ze sobą łączą. Język tej pozycji pełen jest przesady, wyolbrzymień, przejaskrawień. Wiele z tych przerysowań, bawiło mnie do łez, tak jakby miały być żartami, a nie poważnymi wypowiedzia...

Akcja "Księżniczki" toczy się w Krakowie, na początku XXI wieku. A toczy się bardzo powoli, można rzec ślamazarnie. Powieść z początku przykuwała moją uwagę, z kolejnymi rozdziałami coraz mniej. Wprawdzie nie mogę powiedzieć bym się całkiem nudził, ale czegoś tu brakowało. Andrzej Pilipiuk nie pisze zbyt zwięźle, ale też nie rozwleka opisów w nieskończoność. Znajduje więc umiar. Świat ukazany w powieści jest zwyczajny, a ludzie mają raczej dobre serca i wolę. Widać że autor jest spostrzegawczy,...

Czy wiecie moi drodzy, że "Małe trolle i duża powódź" zaczynają cykl o Muminkach? Od tego krótkiego tomu wszystko się zaczęło. Język jak przystało na bajkę jest esencjonalny, wręcz lapidarny. w związku z tym akcja bajki toczy się bardzo szybko. Do tego w przygody Muminków i ich przyjaciół pełne są niesamowitości, osobliwości a zdarza się że i grozy. Język jest plastyczny i nastrojowy. Przyznam szczerze że bajki Tove Jansson, ogromnie przypadły mi do gustu, mógłbym je czytać miesiącami i nie mi...

"Nowicjuszkę" czyta się szybko, ponieważ z rozdziału na rozdział coraz bardziej wciąga. Napisana jest językiem zwięzłym i raczej prostym. Bohaterowie są wiarygodnie wykreowani, ale nie mamy dokładnie ukazanej ich osobowości. Mimo tego z czasem można zżyć się z postaciami. W powieści nie ma brutalnych scen jak to często bywa w literaturze fantasy. Trudi Canavan wykreowała nowy świat, w którym występują inne zwierzęta, rośliny, nieznane kraje ze swoimi oryginalnymi zwyczajami. Mamy więc słowa któ...

"Myślenie. Myślenie i samotność, bo nieważne, z kim spędzasz czas, na końcu jesteś sam." "Oczywiście, bolało. Bolało wcześniej, w najgorszy, szarpiący sposób, kiedy już wiadomo, że zaraz cię nie będzie, a wszechświat będzie toczył się i tak, niewzruszony." Pomysł na powieść jest oryginalny i w pewien sposób ciekawy, podobnie jak wykonanie. Jednak na takim pomyśle nie można ujechać za daleko, z czasem mniej wytrwali się nudzą. W książce jest dużo dialogów między zawodnikami. Te dialogi ukazuj...

Choćbym nie wiem jak bardzo chciał lubieć, tą powieść Małgorzaty Musierowicz, nie podołałem temu zadaniu. Autorka prześwietnej Jeżycjady, tom za tomem, obniża loty swojego, niegdyś kunsztu, a teraz mam wrażenie lekkiej grafomanii. Wprawdzie mamy trochę akcji, troszkę pięknych opisów, parę nowych nawet ciekawych postaci, ale coś tu nie gra. Zdarzają się przestoje w akcji, jakbyśmy razem z autorką zrezygnowali z aut i wsiedli do bryczki, zaprzęgniętej w konia. Jest przez to swojsko, czuć wieś i l...

"Sektą egoistów" francuski pisarz debiutował w formie prozatorskiej. Stało się to w 1994 roku, czekaliśmy więc 21 lat na wydanie polskie. Jestem niepomiernie rozczarowany tą króciutką powieścią. Jeśli autor chciał napisać coś filozoficznego to mu to się w ogóle nie udało. Myśli w niej zawarte, są powielaniem myśli innych, w nieudolny sposób. Autor pisze w pewnych miejscach w sposób nielogiczny, jeśli chodzi o kreowanie akcji. Jeśli chciał przedstawić czułą historię to zabrakło mu warsztatu. Ksi...

"Sezon burz" nie zachwyca tak jak poprzednie tomy Wiedźmina. Akcja toczy tak wolno, jakby początkowe części sagi były cza-czą a ten polonezem. Co trzeba przyznać Andrzej Sapkowski dysponuje ogromnym wachlarzem słów trudnych, rzadko spotykanych i oczywiście archaizmów. In minus powieści, podobnie jak wszystkich wcześniejszych tej sagi jest wielki pesymizm moralny, brak wiary w dobre intencje. Tak jakby człowiek nadal był małpą i powodował nim instynkt czysto zwierzęcy. W pozycji mamy mnóstwo ty...

Książkę "Lew, czarownica i stara szafa" przeczytałem po raz drugi po niespełna 10 latach. Za pierwszym razem, byłem niesamowicie zachwycony. Tym drugim uwierało mnie to że pamiętałem przebieg akcji. Oglądałem także film, który dosyć wiernie odzwierciedlał powieść, a nawet przekładał sposób prowadzenia pióra na język obrazu. A sposób jest ciepły, prosty, delikatny, treściwy i barwny. Powieść mówi nam o odwiecznej walce mocy dobra ze siłami zła. Zima, okrutna, trupo blada i zimna jak lód czarow...