Kruchość szczęścia
Na bardzo starej, pięknie zdobionej szafie stali obok siebie porcelanowa pasterka i porcelanowy kominiarczyk. Bardzo się w sobie kochali. Na drodze do szczęścia stał jednak brzydki, drewniany stworek, który chciał wziąć pastereczkę za żonę. Nikczemnika popierał wielki Chińczyk, mówiąc że pasterka jest jego wnuczką. Porcelanowa para postanawia uciec. Co z tego wyniknie? Czy znajdą szczęście poza domem?
Duński baśniopisarz posiadał niezwykły dar nie tylko czarowania słowem, ale przede wszystkim ożywiania przedmiotów martwych. Za ich pomocą, prostymi słowami, tłumaczył prawdy ponadczasowe.
Baśń mówi o kruchości szczęścia, symbolizowanego przez figurki. W dużej mierze jest ono zależne od bliskich. Przypomina też o tym że próba ucieczki w świat przed negatywnie usposobionymi ludźmi i cierpieniem, kończy się powrotem do tych nieżyczliwych osób ale żyjących gdzie indziej.
Tej ciekawej, świetnie skonstruowanej, krótkiej baśni stawiam 9/10.
Opis:
Baśń opisuje losy dwóch porcelanowych figurek Pasterki i Kominiarczyka. Ich miłość jest piękna, poniewarz są oboje z porcelany są stworzeni by być razem, pasują do siebie. Pokonują długą drogę by być szczęśliwymi, bardzo chcą pokonać przeciwności losu. A więc jest to alegoria miłości. Baśń ma piękne zakończenie, przeczytajcie sami.
Info:
Liczba stron: 10
Format: 155 x 145 mm
Oprawa: t...
Ocena czytelników: 5.66 (głosów: 6)
Autor recenzji ocenił książkę na: 6.0