Wojny wikingów

Uhtred urodził się Anglikiem, ale wychował wśród Duńczyków. Serce wyrywa mu się do walki i zdobionych smoczymi łbami statków, ale rozsądek każe odzyskać utracone ziemie i objąć należny mu tytuł ealdormana Northumbrii. Wymyślając bohatera, który wije się i co rusz zmienia sojusze, autorowi udało się ukazać różne perspektywy historycznego konfliktu - uważam, że to genialny pomysł. Pomimo zmyślnych kłamstw i wyborów, z którymi czytelnik nie zawsze się zgodzi, Uhtred pozostaje herosem, któremu kibicujemy od początku do końca, nadzieją na pokój.

Powieść nie pozwala na nudę, potyczka goni potyczkę, a czytelnik z zainteresowaniem może obserwować zarówno wydarzenia historyczne jak i rozwój głównego bohatera od dzieciaka do wkraczającego w dorosłość mężczyzny. Postacie skonstruowane są jak żywe, przejmowałam się ich losem i śmiałam z żartów. Często przewijający się wątek Prządek Losu oraz szukaniu znaków, by dowiedzieć się, po której stronie stoją teraz bogowie, kojarzył mi się z epickimi konfliktami jak z „Iliady”.

Powieść jest dobrze napisana i wciągająca. Mimo że o podbojach Ragnara słyszałam już nie raz, tutaj są pokazane trochę inaczej, wikingowie nie grają już pierwszych skrzypiec. Żadna ze stron nie jest jednoznacznie dobra lub zła. Polecam jako dobrą rozrywkę z pasjonującą historią w tle.