Bonnie Garmus w swojej jedynej jak dotąd powieści czyli "Lekcjach chemii" pisze o sprawach bardzo ważnych dla kobiet, ale i dla mężczyzn również. Zwraca uwagę na seksizm, niesprawiedliwość z którą do dzisiaj choć w mniejszym nasileniu mamy do czynienia. Nie żyłem w latach 50-tych i 60-tych XX-wieku, kiedy to rozgrywała się akcja powieści, odnoszę jednak wrażenie że ukazując dysproporcje społeczne autorka, podkoloryzowała rzeczywistość. Jest to wybieg literacki, mający na celu przykucie uwagi.
Postacie zostały świetnie wykreowane, ma się wrażenie że muszą być wzorowane na żyjących osobach. Dzięki temu, szerokiemu tłu społecznemu, oraz ogromnemu talentowi do tworzenia żywych i spójnych scen, wierzyłem w opisaną historię.
Bonnie popisała się ogromną wiedzą nie tylko z dziedziny chemii. Lekki, pełen dowcipu styl, przeciwważy podejmowane trudne tematy.
Szkoda że to dopiero pierwsza powieść Pani Garmus, z niecierpliwością czekam kolejnych.
Zdecydowanie polecam, stawiając 9/10.
Elizabeth Zott jest chemiczką i kobietą daleką od przeciętności. Byłaby zresztą gotowa jako pierwsza wytknąć rozmówcy, że coś takiego jak „przeciętna kobieta” nie istnieje. Ale jest połowa lat 50. i jej koledzy z całkowicie męskoosobowego zespołu naukowców w Instytucie Badawczym Hastings prezentują bardzo nienaukowe podejście do kwestii równouprawnienia płci. Wszyscy z wyjątkiem jednego: to Calvin...
Ocena czytelników: 5 (głosów: 2)
Autor recenzji ocenił książkę na: 6.0