Za horyzontem zdarzeń.

Po raz czwarty spotykam się z wybitną twórczością Jakuba Małeckiego. Tym razem za sprawą "Horyzontu". Tą znakomicie napisaną powieść odczuwa się w każdym kolejnym zdaniu. Bardziej chłonie i przeżywa się utwory Pana Jakuba jeśli wyczuwa się w nich prawdę. A odnoszę wrażenie że "Horyzont" zawiera samą prawdę.

Pełen życia, oszczędny język sprawia że czytanie jest niezwykłym doznaniem.
Autor nadał powieści ponury klimat. Posiada ona głębię, wynikającą ze swej naturalności.
Trudno doszukać się tu wielkiego napięcia, mimo to losy bohaterów przejmują.
Wspomnienia wojenne często są bardzo drastyczne, trudno wyrzucić je z głowy.

Mamy tu dwie zazębiające się historie. Mariusza Małeckiego, sapera, weterana wojny w Afganistanie, cierpiącego na zespół stresu pourazowego. Jego życie podczas misji, przełamało się na dwie połowy. Tę przed w miarę szczęśliwą i po, gdzie jest cieniem samego siebie, szarpanym potwornymi wspomnieniami. Podejmuje się spisania przeżyć wojennych.
Oraz młodszej od niego Zuzy Krawczyk, którą poznaje we wspólnie wynajmowanym mieszkaniu podczas prania. Matka Zuzanny zginęła młodo w wypadku. Okazuje się że człowiek którego uznaje za ojca może nim nie być. Zuza chce poznać swą przeszłość.

Wobec historii kreślonych wyszukanym piórem Jakuba Małeckiego nie sposób przejść obojętnie.
Ponad trzystu-stronicowej książce stawiam 9/10.