Za sprawą tej absorbującej powiastki filozoficznej razem z Kubusiem i jego panem wędrowałem przez XVIII-wieczną Francję. Denis Diderot włożył w usta Kubusia Fatalisty słowa pełne mądrości.
Tu sługa okazuje się ważniejszy, inteligentniejszy, ciekawszy od swego pana. Zresztą ich relacje są bardziej przyjacielskie, od typowych dla pana i jego poddanego.
Dzięki temu że jedna przygoda goni kolejną, przeżywamy mnóstwo przeróżnych emocji, a utwór bardzo wciąga.
Autor bawi się z czytelnikiem, zaczyna jeden wątek, nagle odkłada go dla innego, by niespodzianie znów wrócić do tego przerwanego. Może to irytować, tym bardziej że twórca jak przystało na klasyków używa wielu słów by przekazać jedną informację.
Oryginalne, świetnie wykreowane postacie, którym w pełni wierzymy pomagają odbierać przygody jako prawdziwe. Jednakże przebieg akcji ku temu nie skłania.
Jedną z ważniejszych zalet jest świetne poczucie humoru.
Miejsce i czas akcji nie są bliżej określone, przydaje to tajemniczości powiastce.
Lektura ubogaciła także mnie mentalnie.
Znakomitej powiastce której światło dzienne było dane widzieć dopiero po śmierci jej twórcy w 1796 roku, stawiam 8/10.
Trudno wyobrazić sobie utwór lepiej wyrażający ducha Oświecenia niż powiastka filozoficzna, pod przykrywką powieści przemycająca nauki, przestrogi i karkołomne tezy. Trudno też wyobrazić sobie lepszą powiastkę filozoficzną niż Kubuś Fatalista, której bohater konsekwentnie powtarza, że "wszystko jest zapisane na górze". Jednak nie traktujmy tych wypowiedzi zbyt dosłownie; z Kubusia spryciarz i filu...
Ocena czytelników: 4.77 (głosów: 22)
Autor recenzji ocenił książkę na: 5.5