Utarte schematy

Zdarzyło Wam się kiedyś mieć przesyt danego tematu ? Myślałam że w przypadku Marcela Mossa czyli jedno z moich ulubionych autorów owy przesyt nie nastąpi. Niestety nie w tym przypadku.

Większość z Was zapewne zna twroczosc autora. Nieraz dałam się porwać jego historii, gdyż dotykały tematów bardzo ważnych, uznawanych za tabu ale i w pewnym sensie szokujących. Seria z Liceum Freuda od początku wydała mi się intrygująca, gdyż była w centrum niezwykłych przypadków. O ile w pierwszej i drugiej części mi to nie przeszkadzało to teraz już niestety tak...
Ciągle obcujemy z tymi samymi bohaterami. Fakt każda część przybliża nam inna daną sylwetkę jednak ilość niepowodzeń i nieszczęśliwych przypadków dotykająca tych osób jest bardzo nierealna. Rozumiem że jest to fikcja, ale od jakiegoś czasu szukam w książkach realności, tego punktu zapalnego w którym ta historia wydawałaby się prawdziwą. Niestety ilość śmierci w jednym liceum bardzo mnie przytłoczyła i tak naprawdę to już na początku troszkę mnie zniechęciło. Nie mniej jednak czytałam dalej bo uwielbiam styl w jakim pisze autor. Przez jego książki się poprostu płynie i w zasadzie nawet nie wiadomo kiedy się kończy.
Kolejny raz autor dotyka wielu bardzo ważnych tematów. Jednym z nich były " chelenge" . Jakiś czas temu takie formy przedstawiania danych zadań były bardzo modne. Podobało mi się to że autor poruszył ten temat. Nigdy nie wiemy czy to co zrobimy zostanie odebrane w prawidłowy sposób. Ktoś chcąc za nami powtórzyć dana czynność może stracić zdrowie a nawet życie w imię czego ? Obserwujących ? Kliknięć ? Daje to do myślenia ale i pokazuje jak bardzo w dzisiejszym życiu liczy się internet.
Kolejnym bardzo ważnym tematem jest to że nigdy nie wiemy kim jest drugą osobą w internecie. Może podawać się za kogoś innego, ukrywać przed nami prawdziwą tożsamość. A także to jak zwykła sympatią może przerodzić się w stalking. Tak naprawdę tych tematów wartych uwagi było wiele a autor bardzo umiejętnie wplótł je w całość fabuły Niestety wątek LGBT jak dla mnie był wymuszony i niepotrzebny. Wydaje mi się że będzie on rozbudowany bardziej w kolejnej części natomiast w tej wcale nie musiało go być bo nic szczególnego nie wniósł. Autor przybrał styl bardzo młodzieżowy choć czasem przebijał się przez niego dorosły głos rozsądku. Nie wiem czemu ale przez większość książki miałam wrażenie jakbym miała doczynienia nie z maturzystami a z dziećmi i to mnie bardzo rozczarowało. Czasem występowały także dość nienaturalne myśli lub postępowania niezgodne z wiekiem bohaterów. Większość fabuły wydała mi się nierealna. Niestety. Jeśli chodzi o zakończenie to chyba już na tyle poznałam rozumowanie autora że niestety nie okazało się dla mnie zaskoczeniem. Bardzo szybko się zorientowałam kto i co zrobił.:( No tego uważam że książka jest dobra. Czy czekam na następną? Oczywiście