Zaginieni i ich historia

Ludzie zaginieni pozostawiają po sobie wiele wspomnień, miłych lub tych nie miłych. Zostawiają także po sobie cień nadziei związany z ich odnalezieniem. Wkońcu nadzieja umiera ostatnia...

Marcel Moss rozpoczyna rok bardzo odważną i w pewnym stopniu kontrowersyjną książką - Zaginieni.
Znamy różnego rodzaju tragedie życiowe. Śmierć bliskiej osoby, problemy finansowe, brak akceptacji ze strony drugiej osoby. Mało kiedy poświęcamy czas osobom zaginionym, gdyż sprawa ta nas nie tyczy. Do momentu kiedy ktoś z naszej rodziny lub przyjaciół nie zostanie poszukiwany.
Dlatego też, bardzo się cieszę że autor pochwycił ten temat i stworzył kolejna historię związaną z tematyką zaginięć. Nie będę rozpisywała się zbyt dużo na temat fabuły, ponieważ wierzę w to że większość z Was czytała już co nieco na jej temat. Warto jednak zwrócić uwagę że jest to kontynuacja serii Echo. Spotykamy już dobrze nam znanych bohaterów - Ignacego i Sandrę - założycieli Agencji Poszukiwań Osób Zaginionych. Tym razem przychodzi im się zmierzyć nie tylko z demonami swojej przeszłości ale także historią, która zmieni ich dotychczasowe życie, pełne obaw, nadzieji i wspomnień...
Czekałam na kontynuację Utraconych, ponieważ na końcu tamtej książki autor zasiał we mnie ziarenko niepewności co do kontynuacji serii. Nie wiedziałam za bardzo czego mogę się spodziewać. Trzymając już Zaginionych w ręce bardzo się cieszyłam. Wiedziałam że poświęcając jeden wieczór będę balansowała na pograniczu realizmu i fantazji. W jakimś stopniu tak właśnie było. W mojej ocenie fabuła jest wielowątkowa. Oczywiście główną tematyką są poszukiwania osób zaginionych w tym wypadku głównie Rafała, natomiast całość posiada także drugie dno. Jakie? Musicie się przekonać o tym sami. Autor dotyka tematów bardzo dobrze sobie znanych. Mogę nawet stwierdzić że dobrze mu się współpracuje z danymi zagadnieniami tworząc na ich podstawach mocną, fundamentalną powieść. Zaginięcie, przemoc homoseksualizm, narkotyki - właśnie te tematy najczęściej znajdujemy w
Książkach autora. Też tak było w tej książce, którą ogólnie oceniam dobrze. W moim odczuciu nie jest to może najlepsza książka autora, natomiast potrafi wciągnąć czytelnika w wir ogromu wydarzeń. Całość mi się podobała natomiast brakowało mi nieprzewidywalności. Wydaje mi się że już na tyle dobrze poznałam twórczość autora, że czasem chyba zaczynam myśleć jak on, ponieważ gdzieś w połowie przeszło mi przez myśl jakie może być zakończenie. Kolejne fakty jedynie mnie w tym utwierdzały dlatego też nie odczułam tej ogromnej satysfakcji kończąc lekturę tak jak to bywało przy poprzednich książkach. To na co zwróciłam uwagę to różne przestrzenie czasowe i co najważniejsze dwie strefy wieku bohaterów. Mamy bohaterów w wieku nastoletnim a następnie czytamy o nich jako o osobach dorosłych. No i tutaj niestety muszę się doczepić dialogów. Czasem wydawało mi się że autor zapomniał ile lat mają dani bohaterzy w danej chwili, ponieważ często osoby dorosłe wypowiadały się jako nastolatki lub też miały taki sposób bycia. Byc może był to celowy zabieg przeprowadzony przez autora a być może moje złudzenie. Każdy zinterpretuje to inaczej. Nie mniej jednak książka w ogólnym rozrachunku jest bardzo ciekawa, zaskakująca i trzymająca w napięciu. Zachęcam do przeczytania książki !