Niedoskonały

W tej części poznajemy losy przyjaciela księcia Martagonu, czyli Simona. Główny bohater nie może pogodzić się z tym co go spotkało w pierwszym tomie i postanawia odciąć się od wszystkiego, i od wszystkich w swoim własnym mieszkaniu. Nie raz najbliżsi wyciągają do niego pomocną dłoń, jednak on uparcie pozostaje przy swoim. Jednak jest jedna osoba, która ma niewyparzony język i w niej największa nadzieja. Majka ma za zadnie zastosowanie terapii szokowej, która może spowodować, iż Simon stanie na nogi i w końcu wyjdzie do ludzi.

Czy terapia szokowa zakończy się sukcesem? Czy Simon i Majka mogą być jeszcze szczęśliwi?

Po pierwszym tomie, który bardzo mi się podobał, ten niestety wypadł słabiej. Ogólnie pomysł na tę książkę jak dla mnie był bez zarzutu. Nawiązanie do baśni „Piękna i Bestia” uważam za naprawdę udane. Jednak główni bohaterowie zwyczajnie działali mi na nerwy.

Rozumiem Simona, który jest podłamany tym co się stało, jednak to nie powód by nie doceniać starań przyjaciół, którzy chcą mu pomóc. U Majki podobało mi się to, że mówiła wszystko prosto z mostu nie owijała w bawełnę. Jednak ani jedno, ani drugie nie potrafiło ze sobą rozmawiać. Oboje wyciągali pochopne wnioski, żadne z nich nie chciało przyznać się do tego co czuje i tak brnęli w tą relację, typu przyjaciele od łóżka. A najlepsze, że oboje mieli pretensje do tej drugiej osoby o to, że zależy jej / jemu tylko na seksie. No dorośli ludzie za zachowują się jak dzieci. Odniosłam również wrażenie, że zarówno Majka jak i Simon, uważali się za pępek świata, chociaż u niego z czasem to się zmieniło u niej jednak nie.

Ogólnie książka nie była zła, przyjemnie się czytało tę historię i dosyć szybko. Byłam naprawdę ciekawa jak potoczą się ich losy. Jednak to jak wykreowani zostali główni bohaterowie znacznie osłabiło ocenę tej książki.