Wolność! Sprawiedliwość! Prawda! I jajko na twardo.

"Straż nocna" to dla mnie 23 spotkanie z twórczością niezwykle oryginalną, a w tym przypadku nad wyraz udaną.
Przejdźmy do konkretów. Powieść należy do podcyklu o Straźy Miejskiej. Samuel Vimes, zwierzchnik straży i diuk w jednej osobie. Otrzymuje doniesienia o tym że niejaki Carcer osobnik bez kręgosłupa moralnego, bez jakichkolwiek zasad, a dodatkowo niezwykle przebiegła szuja morduje jego podwładnych. Nadciąga ciężka w obfitujące wydarzenia burza. Namierzono Carcera, i zaczęła się walka na śmierć i życie między przestępcą a Vimesem. Burza była tak nabrzmiała w energię że wypuściła grom w wierzę Niewidocznego Uniwersytetu dokładnie wtedy gdy Diuk i Carcer spadali z tej wierzy. Przeniosło to przeciwników w przeszłość. Samuel obudził się na środku drogi bez niczego, z kompletnego braku wyjścia wdał w bójkę i trafił na komendę Straży Nocnej. Dzięki swojej inteligencji i pewności siebie, z więźnia stał się w parę minut sierżantem sztabowym.
W wyniku niezadowolenia społecznego doszło do rewolucji, a Vimes grał w niej główne skrzypce.
Ludzie pragnęli Prawdy! Sprawiedliwości! Wolności! On tylko jajko na twardo. I miłość w rozsądnych cenach.

Powieść jest niezwykle ambitna. Mówi o istocie rewolucji, jej genezie jak i konsekwencjach. Że po powstaniu właściwie nic się nie zmienia, poza osobą która tyranizuje ludzi. Jak wielką wartość ma życie ludzkie. Gdyż jedna śmierć zmienia całą przyszłość. Poza tym jest niesamowicie śmieszna. Szczerze polecam.